İstanbulun külhâniler ve hâneberduşlar argosunda yalan, yalan söylemek, yalancı; misâller: Bir hâneberduş delikanlı emsâli ile barındığı sabahcı kahvehânesinde kibar düşkünü olduğunu, dedesinin paşa olduğunu söylerken biri atılır: — İnanmayın ulan, hepsi bomdur, fırlamadır (piçdir) o, nerden bilecek dedesini.. * Bir balıkcı kahvehânesinde ihtiyar bir balıkıc, gençliğinde Beylerbeyinde kayığı devrilerek denize düşen güzel bir hanım sultanı nasıl kurtardığını, o hanım sultanın kendisine âşık olduğunu, bir gece sandalla yalıya giderek bir arab bacının kendisini pencereden yalıya aldığını, genç kadınla nasıl muhabbet ettiklerini, hanım sultan kendisine evlenmeyi teklif ettiği, hattâ paşa babasının da buna râzı olacağını söylediği halde gönlü kendi küffü olan başka bir güzel kızda olduğu için bu teklifi red ettiğini ballandırarak anlatırken bir ses: — Hasan Baba yine bom atıyor!. — Sus ulan, tatlı tatlı dinliyoruz işte... * Bir kahvehânede pırpırı bir oğlan kahveciye, oranın müdâvimlerinden bir seyyar börekcinin kendisini yanına çırak olarak alacağını söyler; kahveci: — Güvenme, bomcu nâmussuzun biridir, sana kötü oyun oynar, gözünü aç, ayağını denk al...