Geçen asır sonlarında Eğrikapu dışında Yeni Mahallede, içinde musîki heveslisi pek çok genç yetişdirilmiş bir meşkhânedır; yerinde arandı, mûsîki târihimiz için bir kıymet olacağı muhakkak bu ev maalesef bulunamadı. O devrin şâirlerinden Nebil Bey bu meşkhâneyi, bellidir ki dostluğa güvenerek şu manzûme ile hicvetmişdir (B.: Nûri Bey, Bolâhenk; Nebil Bey: Âteşi hasret ile sûzendeler Ney gibi bağrı yanık efkendeler Nağme perdâz ü usûle bendeler Cem olub meşkhâneye hânendeler Ses kısık bozuk düzen sâzendeler Doğru Eğrikapuda her subh ü şam Yürük aksak ande hep ehli makaam Mûsiki hatmolmuş anda vesselâm Cem olub meşkhâneye hânendeler Ses kısık bozuk düzen sâzendeler Çünkü ol semtim adı Eğrikapu Eğri büğrüler gelüb hep sûbesû Birbirin dinge alurlar rûberû Cem olub meşkhâneye hânendeler Ses kısık bozuk düzen sâzendeler Kimi bol âhenk kimi dar her biri İçlerinde vardır ammâ şıkleri Dinse bu bezme sezâ edeb yeri Cem olub meşkhâneye hânendeler Ses kısık bozuk düzen sâzendeler Pek usûlünde hemaan devri revan Yâ düyek zencîre var mı harf uran Eyliyeyim ben bunları cüz’î beyan Cem olub meşkhâneye hânendeler Sek kısık bozuk düzen sâzendeler Bibl.: Nebilbey Divânı