1880 ile 1890 arasında Samatyada Büyük Kuleli meyhânesinin mahbub uşaklarından; Kalenderi adında bir şâirin şu manzûmesi ile övülmüşdür: Sen Adalı Bodosumu gördün mü O kiraz dudaklı gözü mürdümü Alnına, dökdüğü kara kâkülden Başa belâ püskülleri ördün mü Muğbeçeler içre yokdur emsâli Beni bend eyledi her tavrı hâli Bir gün firar ider hâli vahşetde Bir şeb incaz îder va’di visâli Tâzeden tâzedir Sakızlı gülüm Pâyi billûrana kaaliçe gönlüm Agyâre uzakdan bir selâmına Bir an iftirâka yok tahammülüm Yatur âguuşumda mestâne uryan Gün doğar denilmez ol şûha uyan Papas karasına sad hezar tahsin O kâfir mahbubu bu hâle koyan Âferinler sana ey Kalenderi Âteşi aşkı rûmî semenderi Kulelîden çekdin aldın Bodosu Nerm eyledin sengi harâ mermeri