İstanbul argosunda, içinde gizli kumar oynatılan, yüksek mano olanın, acı kuvvetli ve pençeli fedâileri bulunan, “sirkaf” denilen hurdebini işâretlerle işâretli iskambil kâğıtları ve hileli zarlarla oyuncular arasına karışan soyguncuları olan kahvehâne yahud ev. Bitirim yerlerinin müdâvimleri ekseriyet ile ayak takımı, hattâ ayak takımının serseri gürûhu ile hâneberduşlar, külhâni pırpırlarıdır; arada orta tabakadan kumarbazlar da gelirler; her kes, er veya geç, soyulmaya mahkûmdur. Hileler meydana çıkdığında kanlı kavgalar, hattâ cinâyetler olur. Bir bitirim yeri işletebilmek için muhakkak eli tabanca, pençesi bıçak tutmasını bilir, bileği bükülmez bir kabadayı olmak şarttır; bitirim yerlerini işletenlerin hepsi, bilâ istisnâ katilden, cerhden, sirkatden sâbıkalı, edeb, nâmus, iffet duyguları yok olmuş şerirlerdir. Buraları ayni zamanda esrar ve heroin yuvalarıdır. Pek çok gencin soyuldukdan başka iffetlerine de tecâvüz edilip sefalet ve mezellet girdâbına sürüklenmesinin ilk adımı, bir bitirim yerinin eşiğinden atılmışdır; bunun en canlı hâzin misâli; soy adını de “Bitirim” alan Abdullahın hayat hikâyesidir. (B.: Bitirim, Abdullah).