Halk ağzı deyim, “fakrü zarûretden küçük bir varlığa, rahatca geçim imkânına kavuşmak”; bu gibilerden eski hâlini unutup da yüksekden konuşanlar hakkında ve dâimâ tezyif yolunda kullanılır; misâl: Kahvede oturan iki kişi, karşıdan mağrûrane geçen biri üzerine konuşurlar: — Yâhu şu herif yük arabası süren Çakır Halil değil mi? — Odur!.. biti kanlandı keratanın...