İkinci Sultan Abdulhamid devri sonlarının namlı kantocu yosmalarından Şamram Hanımın rast makamından söylediği bir kantodur. İstanbulda bisikletin yayılması 1890-1895 arasındadır. O tarihlerde sokaklarda bir bisikletli görmek, İstanbullular, bilhassa çoluk çocuk için hayretle temâşâ edilen bir şey olurdu. Bisiklete, günlük şehir kıyâfeti ile binilmez, başa ya bir cokey kepi yahut bir bere geçirilir, spor ceket (avcu ceketi), golf pantolon giyilir, ayağa da uzun konclu spor çorap ile iskarpin giyilirdi; bu kıyâfet de bir şıklık sayılırdı. O ilk bisikletin sâhibleri de hemen umumiyetle Galata ve Beyoğlunda yerleşmiş avrupalı tüccarların delikanlı oğulları, yine delikanlı veya genc adam; 20-35 arasında tatlı su firenkleri, ermeni, rum zenginleri idi. Yazın ekseriya Makriköyü (Bakırköy), Ayastefanoz (Yeşilköy), Tarabiya, Büyükdere, Şişli, Taksimde görülürlerdi. Çoğu küstah, şımarık mağrur, sık sık duvara direğe, ağaca insana çarparlar idi. (B.: Bisiklet). Sahne yosması Şamran Hanım bir kantosunda, pek basit, sathi de olsa bunları toplama hünerini göstermiştir: Ey dizim, ey bacağım Cumaya ne yapacağım. Ne aksi makina bu Tekme ile kıracağım. Kabahat bende değil Hep o telgraf direğinde O kadar, varda dedim İlişdi durdu yerinde Hopla topla Hendeği atla Alert! Dar ceket, şık tuvalet. Ara...

İkinci Sultan Abdulhamid devri sonlarının namlı kantocu yosmalarından Şamram Hanımın rast makamından söylediği bir kantodur. İstanbulda bisikletin yayılması 1890-1895 arasındadır. O tarihlerde sokaklarda bir bisikletli görmek, İstanbullular, bilhassa çoluk çocuk için hayretle temâşâ edilen bir şey olurdu. Bisiklete, günlük şehir kıyâfeti ile binilmez, başa ya bir cokey kepi yahut bir bere geçirilir, spor ceket (avcu ceketi), golf pantolon giyilir, ayağa da uzun konclu spor çorap ile iskarpin giyilirdi; bu kıyâfet de bir şıklık sayılırdı. O ilk bisikletin sâhibleri de hemen umumiyetle Galata ve Beyoğlunda yerleşmiş avrupalı tüccarların delikanlı oğulları, yine delikanlı veya genc adam; 20-35 arasında tatlı su firenkleri, ermeni, rum zenginleri idi. Yazın ekseriya Makriköyü (Bakırköy), Ayastefanoz (Yeşilköy), Tarabiya, Büyükdere, Şişli, Taksimde görülürlerdi. Çoğu küstah, şımarık mağrur, sık sık duvara direğe, ağaca insana çarparlar idi. (B.: Bisiklet). Sahne yosması Şamran Hanım bir kantosunda, pek basit, sathi de olsa bunları toplama hünerini göstermiştir: Ey dizim, ey bacağım Cumaya ne yapacağım. Ne aksi makina bu Tekme ile kıracağım. Kabahat bende değil Hep o telgraf direğinde O kadar, varda dedim İlişdi durdu yerinde Hopla topla Hendeği atla Alert! Dar ceket, şık tuvalet. Arabacı dikkat et! Simîdci tablanı gözet!.. Bisiklet süvar gençleri tehzil yollu söylenmiş olan bu kantonun notasını maalesef bulamadık. Şamran Hanım ve emsâli kantocu hanımların oynadıkları sahnelerin müdâvimleri ve bu yosmaların hayranları, tutkunları İstanbulun ayaktakımı, kaldıran kabadayısı, bıçkın gürûhu olduğundan bu kantonun hayli alkış topladığı muhakkaktır. Bibl.: Şamlı İskender, Kanto Mecmuası; 1905