Ahmed Midhat Efendinin “Letâifi Rivâyât” külliyâtının on dördüncü cüz’ünün teşkil eden hikâyenin adı; ünlü yazarın zaif eserlerinden biridir, genclere ibret dersi, sözde ahlâkî bir hikâyedir; zorâki kaleme alındığı daha ilk satırlarından bellidir, muharririn; “Herkes ahlâk ve âdâbı umûmiyenin yolunda olmasını ister. Her gazete buna dâir bendler yazar, sütunlar doldurur” diye başladığı bu hikâyenin kahramanı, 1875 - 1885 arası İstanbulunun şık küçük beylerinden Fedâ Beydir, (Hikâyenin intişârı, 1885). Bu delikanlı cebîn olduğu kadar küstah, Ta’lat Hanım adında genç ve güzel evli bir hanıma musallat olur ve nihâyet hacil ve rezil, bu sevdâdan vaz geçer.