1885 den 1908 de meşrutiyetin ilânına kadar İstanbulda “Osmanlı Dram Kumpanyası” adındaki tiyatro kumpanyasını idâre etmiş Mingayanın jonprömiyeliğini yapmış ermeni aktör, şöhreti aktris Eliza Binemeciyanın babası, kızının ikbak devrini göremeden 1910 da öldü. Gedikpaşadaki Güllü Agobun tiyatrosunda rejisörlük eden, oyunlara da çıkan, sonra ayrıca bir trup kuran meşhur Fasulyaciyanın yetişdirmelerinden olan Rupen Binemeciyan sahne hayatına suflörlükle İhtisab etmiş idi; kara saçlı, kara kaşlı, kara gözlü, yakışıklı, ağır başlı, hattâ kibirlice bir sanatkârdı. Yaz mevsiminde Kadıköy taraflarında oynadıkları sıralar hanımlar tiyatroya dolar ve Rupeni pek beğenirlerdi. Piyeslerde dâimâ yakışıklı delikanlı, âşık rolleri alırdı. “La dam o kamelya”da Arman “Bir fakir delikanlının hikâyesi”nde Maksim olurdu. Dili Türkçeye çok yatkındı, kültürlü adamdı. Sahneye ekseriyâ başında silindir şapka, sırtında frak veyâ redingot, bazan da siyah ceket, kısa ve dar pantolon, altında siyah çoraplarla, Lui Filip devri delikanlısı kıyâfeti ile çıkardı. Hoppa hanımlardan pek çoğunun endâmına, tavırlarına vurulduğu, içlerinden bir kısmını, adamın haberi bile yok iken gizli gizli gönül çekdiği, yemeyüb, içmeyüb eridiği söylenirdi. Mınagyanın kumpanyası ramazanları Şehzâzebaşında Direklararasında, yazın...

1885 den 1908 de meşrutiyetin ilânına kadar İstanbulda “Osmanlı Dram Kumpanyası” adındaki tiyatro kumpanyasını idâre etmiş Mingayanın jonprömiyeliğini yapmış ermeni aktör, şöhreti aktris Eliza Binemeciyanın babası, kızının ikbak devrini göremeden 1910 da öldü. Gedikpaşadaki Güllü Agobun tiyatrosunda rejisörlük eden, oyunlara da çıkan, sonra ayrıca bir trup kuran meşhur Fasulyaciyanın yetişdirmelerinden olan Rupen Binemeciyan sahne hayatına suflörlükle İhtisab etmiş idi; kara saçlı, kara kaşlı, kara gözlü, yakışıklı, ağır başlı, hattâ kibirlice bir sanatkârdı. Yaz mevsiminde Kadıköy taraflarında oynadıkları sıralar hanımlar tiyatroya dolar ve Rupeni pek beğenirlerdi. Piyeslerde dâimâ yakışıklı delikanlı, âşık rolleri alırdı. “La dam o kamelya”da Arman “Bir fakir delikanlının hikâyesi”nde Maksim olurdu. Dili Türkçeye çok yatkındı, kültürlü adamdı. Sahneye ekseriyâ başında silindir şapka, sırtında frak veyâ redingot, bazan da siyah ceket, kısa ve dar pantolon, altında siyah çoraplarla, Lui Filip devri delikanlısı kıyâfeti ile çıkardı. Hoppa hanımlardan pek çoğunun endâmına, tavırlarına vurulduğu, içlerinden bir kısmını, adamın haberi bile yok iken gizli gizli gönül çekdiği, yemeyüb, içmeyüb eridiği söylenirdi. Mınagyanın kumpanyası ramazanları Şehzâzebaşında Direklararasında, yazın Kadıköyünde Zamboğlu Bağçesinde, Kuşdili Çayırında, veya Papazınbağçesindeki tiyatrolarda oyular verir idi, buralarda cuma ve pazar günleri, diğer günler de Bakırköyündeki Millet Bağçesinde, yahud İcâdiyede Beyleroğlu Bağçesinde, Göksuda temsiller verilir, dildâdeleri Rupen Binemeciyanın âdetâ yolunu gözlerlerdi. Sermed Muhtar Alus