GÜRMERİÇ (Ahmed Şefik) – Musiki bilgini, İstanbul Belediyesi Konservatuvarı Türk Sanat Musikisi nazariyatı öğretmeni ;aşağıdaki hal tercemesini “Orkestra” dergisinden alıyoruz: “ 1904 (Cisri) Mustafapaşa’da (Edirne) doğdu, Ahmed Nedim Efendi adında bir zâtin oğludur. Edirne Dârülmualliminin (Öğretmen Okuluna) girdi; babasını küçük yaşda kaybederek annesinin ve kız kardeşinin bakımı zorunluğu ile karşılaşdı; öğrenimini okul dışında bulabildiği işlerde çalışarak güçlükler içinde sürdürdü. 1923 de öğretmen okulunu bitirdi. “Öğrenci iken kendini kaptırdığı musikiyi hiç bırakmadı. Altı yıl öğretmenlik yapdı. Fakat kendisini yalnız musikiye verebilmek için 1929 da ilk okul öğretmenliğinden ayrılarak İstanbula geldi ve Konservatuvarın piyano bölümüne yazıldı, Konservatuardaki öğrenci numarası 992 dir. “Konservatuardaki öğrenimini de rahatlıkla yapmak imkânlarından yoksundu. Bir tarafdan iş bulabildiği yerlerde türk musikisini piyanoda çalarak hayatını kazanıyordu. “Piyano derslerini Cemal Reşid Rey ve Ferdi Ştatzer’den, armoni dersini Cemal Reşid Rey’den almışdır. Bir ara imkânlar buldu, Prag ile Parise giderek müzik bilgisini arttırmaya çalışdı. “1949 da Konservatuar İlmi Kurul başkanı Hüseyin Sadeddin Arel’in bu görevden istifası üzerine Konservatuarın Türk Musikisi Nazariyatı öğretme...

GÜRMERİÇ (Ahmed Şefik) – Musiki bilgini, İstanbul Belediyesi Konservatuvarı Türk Sanat Musikisi nazariyatı öğretmeni ;aşağıdaki hal tercemesini “Orkestra” dergisinden alıyoruz: “ 1904 (Cisri) Mustafapaşa’da (Edirne) doğdu, Ahmed Nedim Efendi adında bir zâtin oğludur. Edirne Dârülmualliminin (Öğretmen Okuluna) girdi; babasını küçük yaşda kaybederek annesinin ve kız kardeşinin bakımı zorunluğu ile karşılaşdı; öğrenimini okul dışında bulabildiği işlerde çalışarak güçlükler içinde sürdürdü. 1923 de öğretmen okulunu bitirdi. “Öğrenci iken kendini kaptırdığı musikiyi hiç bırakmadı. Altı yıl öğretmenlik yapdı. Fakat kendisini yalnız musikiye verebilmek için 1929 da ilk okul öğretmenliğinden ayrılarak İstanbula geldi ve Konservatuvarın piyano bölümüne yazıldı, Konservatuardaki öğrenci numarası 992 dir. “Konservatuardaki öğrenimini de rahatlıkla yapmak imkânlarından yoksundu. Bir tarafdan iş bulabildiği yerlerde türk musikisini piyanoda çalarak hayatını kazanıyordu. “Piyano derslerini Cemal Reşid Rey ve Ferdi Ştatzer’den, armoni dersini Cemal Reşid Rey’den almışdır. Bir ara imkânlar buldu, Prag ile Parise giderek müzik bilgisini arttırmaya çalışdı. “1949 da Konservatuar İlmi Kurul başkanı Hüseyin Sadeddin Arel’in bu görevden istifası üzerine Konservatuarın Türk Musikisi Nazariyatı öğretmenliğine tâyin edildi. Çok mütevazı geçen özel hayatının maddi sıkıntıları uzun süre tükenmemiş olmasına rağmen, pek değer verdiği öğretmenliği gölgelememek için, dışardan yapılan çekici tekliflere kayıdsız kaldı, ve Konservatuar dışında hiç bir zaman iş ve görev kabul etmedi. Yalnız özel armoni ve piyano dersleri verir ve öğrenci kabulünde de çok titiz davranırdı. Öğrencilerinin yurt içinde ve dışında gösterdikleri başarılar Gürmeriç adını sanat çevrelerinde tanınmış hocalar arasına koydu. “Musiki konularında okuyup incelemekten yorulduğu zaman besteler yaratarak, aranjmanlar yaparak dinlenirdi. Devri hindi usûlünde ve rast makaamındaki şarkısı öncelikle hatırlanır. “Son yıllarını, türk musiki teorisi üzerine yayınlamayı düşündüğü üç ciltlik kitabının hazırlığına, ve başkanı bulunduğu Büyükçekmece orta okulunu yaptırma ve koruma derneğinin çalışmalarına harcadı. Fakat eserinin tamamlamayı yayınlanmasına ömrü yetmedi. 30 nisan 1967 bir pazar günü yapımına nezaret ettiği okulda, bu işin heyecanı içinde hayata gözlerini yumdu. Çoğunluğunu Konservatuar’ın Türk Musikisi bölümü öğrencilerinin teşkil ettiği İstanbul Üniversitesi Talebe Birliği Korosu, Gürmeriç’in ölümünü izleyen hafta içinde, Fen Fakültesi salonunda Süheylâ Altmışdört’ün yönetimindeki yıl sonu konserinde hocayı saygı duruşu ile andı ve onu, Nihavent makamındaki “Haftalar aylar var ki hasretinle üzgünüm” şarkısı ile andı. “1961 de Konservatuar mezunu Süheylâ Hanımla evlenmişti; Süheylâ Gürmeriç hâlen öğretmendir. İsmet adında bir kızı (doğ. 1964) vardır” (Hikmet Tongir, Orkestra Dergisi, 1969)