İkinci Abdülhamit devri sonlarında Şişlide bir gazino. Yaz akşamları Galata ve Beyoğlu yosmalarının toplandığı bir yer idi: İstanbulun büyük evlâdı Ahmed Rasim, Mâlûmât Mecmuasında yazdığı şehir mektublarında birinde burasını şu şirin satırlarla tasvir ediyor: “Aman!.. Şişlide Binbir Çiçek denilen bir gazino var. İçinde alaturka çalgı çalıyor. Fakat ne binbir çiçek!.. Akşama doğru Beyoğlunun, Galatanın nevâdiri ezhârı düşüyor. Artık yeşilliği seyredin, demet demet; Bülbülderesinden gül, Tatavladan sünbül; Yenişehirden menekşe, Çiçekçi sokağından karanfil, Venedik sokağından lâle, Derviş sokağından mine, Timoni sokağından kamelya, Fıçıcıdan sarmaşık, Kalyoncukolluğundan yâsemin, Feriköyünden top salata, Kemeraltından yediveren, Doğruyoldan gündüzüsefâ, Kuledibinden yapışkan, Arnavudköyünden gecesisefâ, Dolobderesinden hindibâ, Samatyadan papatya, Yedikuleden mârul, Papasköprüsünden manolya, Linardı Sokağından ortanca, Taksimden salkım, Boyacıköyünden zambak... fakat kokularından insanın burnu düşer”. Büyük muharririn zerâfeti semt ve sokak isimlerinin yanına çiçek ve sâir yeşillik isimlerini gelişi güzel sıralanmamış olmasındandır; bir kısmı cinaslıdır. O devrin fuhuş âleminde şöhret sâhibi yosmalarının çoğu takma ad olarak bir çiçek ismi alırlardı. Samatyalı Papatya, Tatavlalı Sü...

İkinci Abdülhamit devri sonlarında Şişlide bir gazino. Yaz akşamları Galata ve Beyoğlu yosmalarının toplandığı bir yer idi: İstanbulun büyük evlâdı Ahmed Rasim, Mâlûmât Mecmuasında yazdığı şehir mektublarında birinde burasını şu şirin satırlarla tasvir ediyor: “Aman!.. Şişlide Binbir Çiçek denilen bir gazino var. İçinde alaturka çalgı çalıyor. Fakat ne binbir çiçek!.. Akşama doğru Beyoğlunun, Galatanın nevâdiri ezhârı düşüyor. Artık yeşilliği seyredin, demet demet; Bülbülderesinden gül, Tatavladan sünbül; Yenişehirden menekşe, Çiçekçi sokağından karanfil, Venedik sokağından lâle, Derviş sokağından mine, Timoni sokağından kamelya, Fıçıcıdan sarmaşık, Kalyoncukolluğundan yâsemin, Feriköyünden top salata, Kemeraltından yediveren, Doğruyoldan gündüzüsefâ, Kuledibinden yapışkan, Arnavudköyünden gecesisefâ, Dolobderesinden hindibâ, Samatyadan papatya, Yedikuleden mârul, Papasköprüsünden manolya, Linardı Sokağından ortanca, Taksimden salkım, Boyacıköyünden zambak... fakat kokularından insanın burnu düşer”. Büyük muharririn zerâfeti semt ve sokak isimlerinin yanına çiçek ve sâir yeşillik isimlerini gelişi güzel sıralanmamış olmasındandır; bir kısmı cinaslıdır. O devrin fuhuş âleminde şöhret sâhibi yosmalarının çoğu takma ad olarak bir çiçek ismi alırlardı. Samatyalı Papatya, Tatavlalı Sünbül, Papasköprülü Manolya, Boyacıköyünlü Zanbak gibi. Vahşiyâne bir cinâyete kurban olmuş pek namlı Kamelya da Timoni Sokağında otururdu. Kemeraltı kaldırım fâhişeleri ile meşhurdu. Kuledibinin fâhişeleri de sırnaşıklıkları, yapışkanlıkları ile meşhurdu.