Miri binâların, pâdişahlar ve hânedan erkânı tarafından yapdırılan binâların yapısına memur edilen kimseye verilen unvan; binâeminliği bir memuriyet, makam değildi; kendi işi ile meşgul olan veya herhangi bir dâirede memur olan, nâmus ve doğruluğu ve işgüzârlığı ile tanınmış bir kimseye verilir muvakkat bir vazife idi. Yapılacak eserin büyüklüğüne, ve ehemmiyetine göre Mimarbaşı Ağa yâkud hassa mimarlarından biri resmini ve plânını çizer ve yapıya nezâret ederdi; para işine karışmazdı. Bütün masraflar binâ emini eliyle ödenir; yapıya gereken çeşitli taşları, keresteyi ve sâir inşâ levâzımını gereken yerlerden o temin eder, ameleyi o bulur toplar ve yevmiyeleri o dağıtırdı. Bunun için de yanında bir veya bir kaç adam çalışdırır; en küçük masrafları dahi kaydederek memur olduğu inşâatın masraf defterini tutar; icâb ettiğinde, ve yapı tamam olunca muhakkak hesap verir ve hesap sonunda da eline bir temiz kâğıdı alırdı. Zamanımızda binâ eminlerinin masraf defterleri, büyük âbidelerimizin çoğunun, ne zaman başlayıp ne zaman bittiğini, taşınan mermerinin, kerestesinin nerelerden getirildiğini, yapıda kaç amele çalışdığını bildiren çok kıymetli vesikalardır. Binâ eminleri nâmuskâr ve iş bilir kimse olarak ismen seçilip tâyin edildikleri için, büyük paraların harcandığı büyük mirî ve hâne...

Miri binâların, pâdişahlar ve hânedan erkânı tarafından yapdırılan binâların yapısına memur edilen kimseye verilen unvan; binâeminliği bir memuriyet, makam değildi; kendi işi ile meşgul olan veya herhangi bir dâirede memur olan, nâmus ve doğruluğu ve işgüzârlığı ile tanınmış bir kimseye verilir muvakkat bir vazife idi. Yapılacak eserin büyüklüğüne, ve ehemmiyetine göre Mimarbaşı Ağa yâkud hassa mimarlarından biri resmini ve plânını çizer ve yapıya nezâret ederdi; para işine karışmazdı. Bütün masraflar binâ emini eliyle ödenir; yapıya gereken çeşitli taşları, keresteyi ve sâir inşâ levâzımını gereken yerlerden o temin eder, ameleyi o bulur toplar ve yevmiyeleri o dağıtırdı. Bunun için de yanında bir veya bir kaç adam çalışdırır; en küçük masrafları dahi kaydederek memur olduğu inşâatın masraf defterini tutar; icâb ettiğinde, ve yapı tamam olunca muhakkak hesap verir ve hesap sonunda da eline bir temiz kâğıdı alırdı. Zamanımızda binâ eminlerinin masraf defterleri, büyük âbidelerimizin çoğunun, ne zaman başlayıp ne zaman bittiğini, taşınan mermerinin, kerestesinin nerelerden getirildiğini, yapıda kaç amele çalışdığını bildiren çok kıymetli vesikalardır. Binâ eminleri nâmuskâr ve iş bilir kimse olarak ismen seçilip tâyin edildikleri için, büyük paraların harcandığı büyük mirî ve hânedan yapılarında hırsızlık, suistimâl olamazdı; zirâ bütün masraflar, amele yevmiyelerine varınca binâemini tarafından ödenir, o da her zaman defterlerini teftişe âmâde bulundururdu. Hattâ binâeminlerinin masraf kısma, tasarruf yolunda gayretleri, ekseriye mimarbaşılar kızdırırdı. Bir sanatkâr olan mimarın mesuliyetli para işine karışdırılmaması, o yükün bir binâeminine yüklenmesi herhalde iyi bir âdet idi. Meselâ Süleymâniye külliyesi yapılırken pek çok para çalındığı dedi kodusu çıkmış, binâ emini ile kâtiblerin “binâ bahânesi ile kendi Mimar Sinan son derece huzur içinde: “Bu bizden sorulmaz, binâ emini kimse o versin cevâbını!..” demişdi. (Tezkiretül Bünyan).