Sultan Abdülmecidin son günlerinde hasta pâdişâhın vehvi ile büyütülmüş bir hâdisedir; müverrih Cevdet Paşa İkinci Sultan Abdülhamide “Mârûzât” adı ile verdiği târihi raporda şöylece anlatıyor: “1227 Kurban bayramında (M. 1861) Sultan Abdülmecid Han Hazretleri rûhu cismi âli iken cismi bî can gibi Enderûnu Hümâyundan çıkub bayram alayına bindi; lâkin at üzerinde pek güç hâl ile duruyor idi, alayda olanların ekseri ağlıyordu. Herkes müteessir ve müteellim idi. Muayededen sonra Dolmabağçe Sarâyı Hümâyûnuna avdet buyurdular. Zâtışahânenin tahtı saltanata cülûsunda birâderi Abdülaziz Efendi küçük olduğundan ona ehemmiyet vermiyordu; büyüyüb sivrildikçe nazara çarpar, göze batar oldu. Abdülaziz Efendi Beylerbeyi Karakolhânesi önünden geçerken karakola atiye olmak üzere bir çıkın göndermiş, (başından korkan) karakol zâbiti para çıkınını serasker Rüşdi Paşaya götürmüş, o da pâdişaha takdim etmiş. Bundan zâtişâhânenin canı sıkılmış. Abdülâziz Efendiye: “Askere öyle cüz’i atiyye vermek yakışmaz, gönderince böyle ziyâdece atiye göndermeli” diye kendisine büyük bir kese altın gönderip onu mahcub etmiş. Sonra Mustafa Reşid Paşayı çağırtarak: “Ne dersin, bizim birâder askeri celbe kıyâm etmiş!.” diyerek vukuu hâli anlatmış ve Abdülâziz Efendiyi Tırabulusgarb vâlisi yapmak hususunda reyini sor...

Sultan Abdülmecidin son günlerinde hasta pâdişâhın vehvi ile büyütülmüş bir hâdisedir; müverrih Cevdet Paşa İkinci Sultan Abdülhamide “Mârûzât” adı ile verdiği târihi raporda şöylece anlatıyor: “1227 Kurban bayramında (M. 1861) Sultan Abdülmecid Han Hazretleri rûhu cismi âli iken cismi bî can gibi Enderûnu Hümâyundan çıkub bayram alayına bindi; lâkin at üzerinde pek güç hâl ile duruyor idi, alayda olanların ekseri ağlıyordu. Herkes müteessir ve müteellim idi. Muayededen sonra Dolmabağçe Sarâyı Hümâyûnuna avdet buyurdular. Zâtışahânenin tahtı saltanata cülûsunda birâderi Abdülaziz Efendi küçük olduğundan ona ehemmiyet vermiyordu; büyüyüb sivrildikçe nazara çarpar, göze batar oldu. Abdülaziz Efendi Beylerbeyi Karakolhânesi önünden geçerken karakola atiye olmak üzere bir çıkın göndermiş, (başından korkan) karakol zâbiti para çıkınını serasker Rüşdi Paşaya götürmüş, o da pâdişaha takdim etmiş. Bundan zâtişâhânenin canı sıkılmış. Abdülâziz Efendiye: “Askere öyle cüz’i atiyye vermek yakışmaz, gönderince böyle ziyâdece atiye göndermeli” diye kendisine büyük bir kese altın gönderip onu mahcub etmiş. Sonra Mustafa Reşid Paşayı çağırtarak: “Ne dersin, bizim birâder askeri celbe kıyâm etmiş!.” diyerek vukuu hâli anlatmış ve Abdülâziz Efendiyi Tırabulusgarb vâlisi yapmak hususunda reyini sormuş..” Yakın bir istikbalde tahta çıkacak bir prensin bir karakolhâne önünden geçerken garib neferciklere küçücük bir ihsanda bulunmasının nasıl tefsir edildiği acı cemiyet yararlarındandır; fakat bu hâdisede karakol zaâbiti ile serasker paşa da ağır suçlu olsalar gerekdir.