1918 de Beykozun ünlü mesirelerinden ve kasabaya 500 metre kadar uzaklıkda Kaymakdonduran Suyunun bulunduğu yerde açılmış bir mektebdir. Mektebin kurulduğu yere Arpacı Çiftliği ve Mustafabey Çiftliği denilirdi. Çiftlik binaları bir mekteb bünyesine göre tâdil edilmişdi. Beykoz Orman Ameliyat Mektebi pek az, ancak 1920 yılına kadar yaşayabildi. Mütereke yıllarında İstanbul hükûmeti büyük bir mali sıkıntı içinde idi. Ormanlarda çeteler vardı. O sırada büyükce bir yangın da çıkmışdı, bu huzursuzluklar dolayısiyle okul 1920 yılında kapandı. Hendek kasabasından naklen açılmış olan bu mektebin dikkate değer bir târihçesi vardır. Türkiyede ormanlar günden güne azalmakta idi. Orman içerisindeki açıklıklar, boşluklar Ziraat ve Ticaret Nezâretince göze batmakta idi. Meşrutiyetten sonra Almanya’dan getirilen uzmanlar ormanlarımızın bütünlüğünü sağlamak ve ormanları çoğaltmak zorunda olduğumuzu belirtirler. Bu işler için Orman Umu Müdürlüğünün pratik bilgili, yeter ölçüde personele ihtiyacı vardı, bu ise ancak okutularak, yetiştirilerek sağlanabilirdi. 31 Temmuz 1911 tarihli “Orman Ameliyat Mektebi Esbâbı Mûcibe Lâyihası” ve 2 mayıs 1913 tarihli “Orman Ameliyat Mektebi Nizamnâmesi” yukardaki görüş ve düşüncelerin gerçekleştirilmesi için atılan öncü adımlar oldu. Yukarıda belirtilen tüzükten ...

1918 de Beykozun ünlü mesirelerinden ve kasabaya 500 metre kadar uzaklıkda Kaymakdonduran Suyunun bulunduğu yerde açılmış bir mektebdir. Mektebin kurulduğu yere Arpacı Çiftliği ve Mustafabey Çiftliği denilirdi. Çiftlik binaları bir mekteb bünyesine göre tâdil edilmişdi. Beykoz Orman Ameliyat Mektebi pek az, ancak 1920 yılına kadar yaşayabildi. Mütereke yıllarında İstanbul hükûmeti büyük bir mali sıkıntı içinde idi. Ormanlarda çeteler vardı. O sırada büyükce bir yangın da çıkmışdı, bu huzursuzluklar dolayısiyle okul 1920 yılında kapandı. Hendek kasabasından naklen açılmış olan bu mektebin dikkate değer bir târihçesi vardır. Türkiyede ormanlar günden güne azalmakta idi. Orman içerisindeki açıklıklar, boşluklar Ziraat ve Ticaret Nezâretince göze batmakta idi. Meşrutiyetten sonra Almanya’dan getirilen uzmanlar ormanlarımızın bütünlüğünü sağlamak ve ormanları çoğaltmak zorunda olduğumuzu belirtirler. Bu işler için Orman Umu Müdürlüğünün pratik bilgili, yeter ölçüde personele ihtiyacı vardı, bu ise ancak okutularak, yetiştirilerek sağlanabilirdi. 31 Temmuz 1911 tarihli “Orman Ameliyat Mektebi Esbâbı Mûcibe Lâyihası” ve 2 mayıs 1913 tarihli “Orman Ameliyat Mektebi Nizamnâmesi” yukardaki görüş ve düşüncelerin gerçekleştirilmesi için atılan öncü adımlar oldu. Yukarıda belirtilen tüzükten sonra ilk Orman Ameliyat Mektebi Sakarya ilinin o zaman bir bucağı olan Hendek’de 1915 yılının kasım ayında açıldı. “O zaman bu dolaylarda koyu bir ormancılık çalışmasına girişilmişdi. Mektep ormanı olarak işletilmek üzere, zamanın Ticaret ve Ziraat Nâzırına izafetle “Mustafa Şeref bey Mıntıkası” adı verilen ormanlık; Avusturyalı ormancılarla birlikte amenaje edilmişti. Okul Hendekde; halkı Ermeni olduğu için başka yana göç ettirilen “Sert” köyünde açıldı. Burası orman içinde bir köydü. Okul olmaya, yatakhane ve lojman olarak kullanılmaya elverişli yapıları vardı. Mütareke yıllarında, Birinci Cihan Harbi içinde tehcir edilmiş Ermenilerin yeniden köylerine dönmelerine emir çıktı. Bu sebeple Sert köyündeki Orman Ameliyat Mektebi, 1918 yılında, muvakkaten Adapazarı ilçesine, boş bir koza fabrikasına yerleşti. İmtihanlardan sonra da Beykozdaki arpacı çiftliğine taşındı. Bu okulun öğrencileri Hendek ve Adapazarı okullarından gelenler, Beykozda yeniden alınanlar, bir de 1917 de ekim ayında Adananın İshâhiye ilçesinin Şıhlı köyünde bir manastırda açılan Orman Ameliyat Mektebinin, buraların Fransızlar tarafından işgal edilmesi üzerine, 1919 da kapatılarak öğrencilerinin Beykoz okuluna aktarılmasından toplanmıştı. Orman Ameliyat Mektebine yaşları 19 dan küçük olmamak üzere rüşdiye veya buna denk okulu bitirenler alınıyordu. Ormancı çocukları veya ormanlık bölgelerden gelen çocuklar tercihan alınıyordu. Okulun öğretim süresi iki yıl idi. Okulun bir müdürü (Neşat Bey), bir müdür muavini (Koca Mazhar Bey) vardı. Bunlar derse de girerlerdi. Bir muhasebecisi, bir ayniyat memuru, bir dahiliye memuru (Rahmi Bey), bir mubassırı (Hasan Efendi), bir hekimi (Mazhar Paşa), bir de imamı vardı. Muallimleri beş kişiden ibaretti. Orman mühendislerinin Mustafa Remzi (Göktürk), Mehmet Mazhar (Diker), Ahmet Midhat (Dördüncü), Halkalı Ziraat Mektebinden Hamdi ve Cevdet Beylerdi. Müstahdemleri hademe, aşçı, sofracı gibi olan üç kişi idi. Beykoz’un tercih sebebi, İstanbulda buluna Yüksek Orman Okuluna yakın olması dolayısiyle öğretim bakımından faydalanarak, bu bölgenin ormanlık olması dolayısiyle de orman içi uygulamalarını rahatça yapabilmek düşüncesinden ileri gelmekte idi. İki yıllık, iki sınıf olan okulun öğrenimi nazarî ve amelî olmak üzere ikiye ayrılmışdı. Haftanın yarısı nazarî ve yarısı amelî derslerdi. Nazarî dersler, genel bilgiyi mesleki öğretimi attıracak çeşit ve ölçüde, amelî dersler ise; orman içi çalışmalar, okula ek olarak “Orman Fidanlığı” tatbikatından ibaretti. Birinci sınıfta okunan haftalık dersler: İkişer sat hendese, hesap, kimya, hikmet (fizik), hayvanat, nebâtat; birer saat tabaat, kitabeti resmiye, dört saat ormancılık, on beş saat ameliyat olmak üzere 33 saat idi. İkinci sınıfta okunan haftalık dersler; birer saat müsellesât (trigonometri), kimya, hıfzıssıhha, mâdeniyet, haşerat, intifa, muamelât; ikişer saat, cebir, topografya, nebâtat, dört saat ormancılık, on beş saat ameliyat olmak üzere 33 saat idi. Bu okulu bitirenlere “Orman Ameliyat Memuru” diploması veriliyordu. Devlet hizmetine de beş lira aslî maaşla tâyinleri yapılıyordu. Okulu bitirenler ayrıca Orman Fen Memuru yetiştiren Yüksek Orman Mektebine de girebiliyorlardı. Beykoz Orman Ameliyat Mektebi iki devre mezun vermesi gerekirken elimizdeki kaynaklar “1920 yılında 24 mezun vermişdir”. diye işâretlidir. Bunların da on beşi Yüksek Orman Mektebine girmiş, dokuzu da orman teşkilâtında memur olarak kalmışlardır. Daha sonra bunlara “Orman Mühendis Muavini” unvanı verilmiştir. Orman Ameliyat Mektebi kapandıktan sonra bir müddet hâli üzere kalan Arpacı Çiftliği sonradan Ziraat Okulu haline getirilmiş, 1934 eylûlünde de daha önce Kâğıdhanede bulunan fidanlık “İstanbul Vilâyeti Beykoz Ağaçlama Fidanlığı” adı ile buraya aşınmıştır.