1948 yılında geçim darlığı, sonraları dehşet verici birhal alacak olan bahâlılık ve mesken buhrânı yüzünden, bir küçük araba yükü tutmayan eşyâları ile sokakda kalan Akçegüller adında fakir bir balıkcı âilesi Beykoz Çayırında içi kofalmış ulu bir çınarı mesken ittihaz etmiş, açık tarafına şeker sandığı tahtalarından bir kapu yapub takarak ihtiyar ağacın bağrına sığınmışdı; bu sûretle âdeta taş devrinin mağara haaytını sürmeğe başlamışdı. Hâdise, büyük şehirlerin hayat cilvelerinden bir örnek alarak İstanbul basınına intikal etti. Bu fakir balıkcı âilesi çınar kovuğundan ne kadar kaldı, kendilerine bir oda veren hayır sâhibi bulundu mu, Beykoz Belediyesi ile Kaymakanlığı yardım elini uzatdı mı, hâlen 1961 de bu Akçegüller âilesi nerededir ve bu durumdadır tesbit edilemedi.