Yukarı Boğazın asırlandanberi, hattâ fetihden bu ayna diyebiliriz, en şöhretli mesiresi, geniş bir vâdiyi doldurmuş ve ulu çınarlarla bezenmiş bir çayırdır. Boğaziçinde nakil vâsıtasının kayıklar, pazar kayıkları, küçük yelkenliler olduğu devirde, emsâli bütün uzakca mesireler arasında Beykoz çayırına da üç beş günlük ve çadırlara gidilir, birkaç gece kalınırdı; ki zamanımızda buna “kamp kurma” denilmektedir. Bilhassa İstanbul esnefı, her yıl, şehirden uzakca bir namlı mesireye, (kimi Kâğıdhâneye, kimi Göksuya, kimi Büyükdereye Çayırına, kimi Sultâniye Çayırına, Beykoz Çayırına) bir lonca an’anesi olarak her usta, kalfa ve çıraklarını alup toplu giderler, çadırla bir kaç gün kalırlardı; bu arada meselâ terlikci esnâfı dâimâ Beykoz Çayırına giderdi. Çayır, nefsi Beykoz kasabasından ziyade, hâlen, Beykozun bir mahallesi olmuş Yalıköyüne âiddir, bu köyün hemen arkasına düşer, bundan ötürüdür ki “Yalıköyü Çayırı” diyenler de olmuşdur. Şirketi Hayriye tarafından Birinci Cihan Harbi arifesinde neşredilmiş “Boğaziçi” adlı kitabın”Beykoz” bendinde: “Yalıköyü civârında Beykoz Çayırı denilen büyük bir mesire vardır. Bunu sâhiline Hünkâr İskelesi denir ki Beykoz Kasrı Hümâyunu denilen bir nâyı lâtif buraya nâzırdır” deniliyor. İkinci Sultan Mahmud devrinden sonra yatılı askerî ve mülki mekt...

Yukarı Boğazın asırlandanberi, hattâ fetihden bu ayna diyebiliriz, en şöhretli mesiresi, geniş bir vâdiyi doldurmuş ve ulu çınarlarla bezenmiş bir çayırdır. Boğaziçinde nakil vâsıtasının kayıklar, pazar kayıkları, küçük yelkenliler olduğu devirde, emsâli bütün uzakca mesireler arasında Beykoz çayırına da üç beş günlük ve çadırlara gidilir, birkaç gece kalınırdı; ki zamanımızda buna “kamp kurma” denilmektedir. Bilhassa İstanbul esnefı, her yıl, şehirden uzakca bir namlı mesireye, (kimi Kâğıdhâneye, kimi Göksuya, kimi Büyükdereye Çayırına, kimi Sultâniye Çayırına, Beykoz Çayırına) bir lonca an’anesi olarak her usta, kalfa ve çıraklarını alup toplu giderler, çadırla bir kaç gün kalırlardı; bu arada meselâ terlikci esnâfı dâimâ Beykoz Çayırına giderdi. Çayır, nefsi Beykoz kasabasından ziyade, hâlen, Beykozun bir mahallesi olmuş Yalıköyüne âiddir, bu köyün hemen arkasına düşer, bundan ötürüdür ki “Yalıköyü Çayırı” diyenler de olmuşdur. Şirketi Hayriye tarafından Birinci Cihan Harbi arifesinde neşredilmiş “Boğaziçi” adlı kitabın”Beykoz” bendinde: “Yalıköyü civârında Beykoz Çayırı denilen büyük bir mesire vardır. Bunu sâhiline Hünkâr İskelesi denir ki Beykoz Kasrı Hümâyunu denilen bir nâyı lâtif buraya nâzırdır” deniliyor. İkinci Sultan Mahmud devrinden sonra yatılı askerî ve mülki mektebler talebesine, hıdrellezde bir kır gezintisine çıkarılıp kuzu ziyâfeti vermek an’anesi yerleşmişdi, bu vesile ile, son imtihanlara ve mektebin tâtiline yakın, mektebli çocuklar ve gençler, kırlarda soyunupdökünerek, koşup oynayarak, ve toplu türlü eğlencelerle hoşça bir gün geçirirlerdi; bu geziler için de ekseriyâ Beykoz Çayırı seçilirndi, çayır, bir hafta, ong ün mekteblilerle dolupdolup boşalırdı. Futbol oyunu memleketimizde yerleştiği sıralarda ilk büyük top sahâlarından biri de yine bu büyük çayır olmuşdu. (B.: BeykozGençlik Kulübü). 1854-1856 Kırım harbinde İzmir ve Aydın tarafından gönüllü gelen başıbozuk askerlerden zeybekler, BeykozÇayırında kurulan çadırlı ordugâhda toplanmış ve gemilere Hünkâr İskelesinden bindirilerek Kırıma sevk edilmişlerdir. Onsekizinci asır ortalarında yaşamış hayır sâhiblerinden ve hepsi ayrı güzelilkde çeşmeleri ile meşhur Gümrük emini İshak Ağa bir büyük çeşme de Beykoz Çayırında yaptırmışdır ki, gürül gürül akan suya çayıra gelenleri ihyâ etmektedir. Beykoz Çayırı (Hoca Ali Riza Beyin bir deseninden Blüend Şeren eli ile)