GÜRCÜ BALESİ – 1966 senesi mart ayının başlarında İstanbula gelmiş bir sanat topluluğu ;aşağıdaki satırları Cumhuriyet Gazetesinden alıyoruz: “Gürcü-Kafkas Halk Oyunları İstanbulda olağanüstü bir gösteri olmuşdur. “ Sanki bir ressamın kaleminden çıkmış sülün gibi vücudlar,her biri birbirinden güzel,birbirinden güçlü,birbirinden renkli,âhenkli ve inanılmaz derecede dinamik sanatcılar. “Kadınları âdetâ bir rüyânın tatlı armonisi içinde,sanki yürüdüklerini belli etmeden gezer gibi çok ince nüanslarla çok zarif silüetler çiziyorlar. Dansedişleri,hayal ile gerçeği birbirine kucaklaştırarak, yaşadıkları bölgenin folklorunu belirtmeye çalışıyor. Orijinalitesini bozmadan, fakat baleye yaklaştırarak! Bu güç işi de, ancak kültür, zekâ, disiplin ve dans tekniği ve stilleri üzerinde eğitim ile başarıyorlar. Uygun ve sanat zevkiyle hazırlanmış kıyafetleri, görüntü araçları da “toplu düzenin ve ritmin” yardımcısı oluyor. “ Erkekler ise... Seyircinin soluğunu kesecek kadar bir “hareket kasırgası”! İnsan anatomisinin âdeta imkânlarını aşan, “çeviklik” içinde dönüyorlar, sıçrıyorlar atlıyorlar... Bütün bu baş döndürücü dönüşler” sıçrayışlar, atlayışlar hiç bir zaman “halk oyunları” ve “dans” kurallarının dışına çıkmadan ateşleniyor, fırtınalaşıyor. “Birlik, çeviklik, incelik, armoni, renk zarafet...

GÜRCÜ BALESİ – 1966 senesi mart ayının başlarında İstanbula gelmiş bir sanat topluluğu ;aşağıdaki satırları Cumhuriyet Gazetesinden alıyoruz: “Gürcü-Kafkas Halk Oyunları İstanbulda olağanüstü bir gösteri olmuşdur. “ Sanki bir ressamın kaleminden çıkmış sülün gibi vücudlar,her biri birbirinden güzel,birbirinden güçlü,birbirinden renkli,âhenkli ve inanılmaz derecede dinamik sanatcılar. “Kadınları âdetâ bir rüyânın tatlı armonisi içinde,sanki yürüdüklerini belli etmeden gezer gibi çok ince nüanslarla çok zarif silüetler çiziyorlar. Dansedişleri,hayal ile gerçeği birbirine kucaklaştırarak, yaşadıkları bölgenin folklorunu belirtmeye çalışıyor. Orijinalitesini bozmadan, fakat baleye yaklaştırarak! Bu güç işi de, ancak kültür, zekâ, disiplin ve dans tekniği ve stilleri üzerinde eğitim ile başarıyorlar. Uygun ve sanat zevkiyle hazırlanmış kıyafetleri, görüntü araçları da “toplu düzenin ve ritmin” yardımcısı oluyor. “ Erkekler ise... Seyircinin soluğunu kesecek kadar bir “hareket kasırgası”! İnsan anatomisinin âdeta imkânlarını aşan, “çeviklik” içinde dönüyorlar, sıçrıyorlar atlıyorlar... Bütün bu baş döndürücü dönüşler” sıçrayışlar, atlayışlar hiç bir zaman “halk oyunları” ve “dans” kurallarının dışına çıkmadan ateşleniyor, fırtınalaşıyor. “Birlik, çeviklik, incelik, armoni, renk zarafet ve hareket... Aynı zamanda geleneksel halk sanatına ve bölgesel danslara sadakat içinde çağdaş koreoğrafi ve ileri sahne düzenine uygulanarak gözlere ve kulaklara serilen bir sanat ziyafeti!. “İşte, Şehrimizde, büyük ilgiyle karşılanmış gösterilerde bulunan “Sovyetler Birliği Gürcistan Cumhuriyetinin başta gelen sanat topluluklarından sayılan bu 70 ten fazla sanatçıdan kurulu topluluk içinde, halk dansları, halk müziği, koreoğraf, desinatör ve yönetici olarak bir çok “halk sanatçısı” ve “Devlet Armağanı” kazanmış solist ve elemanlar var. Bunlar arasında: yöneticiler Nino Ramişvili ve İliko Suhişvili, desinatör S. Virsaladze; solistlerden S. Garuçava, S. İarşivili, İ. Tevzadze, L. Poçani, İ. Dolaberidze, F.Sulaberidze, T. Kikalişvili, Ş. Hoperia, N. Kirvalidze, G. Nijaradze, S. Yaşvili, M. Abasadze, O. Mheidze, T. Utmelidze, D. Suhişvili, Nino Ramişvili, A. Nikolayişvili göze çarpıyorlar. “Poğramlarında ise: Gerek Gürcü, gerekse Kafkas dans ve müziğinden “Partza”, “Kartuli”, “Horumi”, Hevsur süiti, Ceyrani, Meedruli, Karaçoheli, Davluri, Kintauri, Kinto, Simd, Gürcü süiti, Samaya, Ananur klâsik dansı müzikal bir düet, Genç Kızların Ağır dansı, Gürcü halk türküleri ve bütün seyircileri yerinden hoplatan “Kazbek” dansları yer alıyor. “Bu gösteriden çıkarken, bütün bu başarıya ve göz kamaştırıcılığa rağmen, bizim halk oyunlarımızın, Türk folklorunun kaynakları ve bölgesel çeşitleri bakımından zenginliğini düşünmekten de kendimi alamadım. Ancak, bu ham maddeyi tam bir sahne düzeni ve “dans, bale sanatı” kalıbına en iyi bir biçimde ne zaman dökeceğiz? (Selmi Andak, Cumhuriyet 1966)”