Belgrad Ormanlarında Vâlide Bendine yakınca bir yerde bir rum köyü idi. Bu köyün, Kanunî Sultan Süleyman zamanında Belgrad Şehri ve Kalesinin zabtından sonra (Milâdî 1521) oradan tehcîre tâbi tutulanlar tarafından kurulduğu söylenir; köyün adı tasgir takısı olmadan “Belgrad Köyü” diye de kullanılır. Yeri Cennet gibidir; fakat Belgradlı muhacirleri her neden ise bu köyde çok kalmamışlar, daha onyedinci asırda Belgradcık köyü bir rum köyü olmuştur; bağçıvanlıkla geçinen rumlar, güzel köylerine dinlenmek, eğlenmek ve avlanmak için zengin misafirlerin kendileri için mühim bir gelir kaynağı olduğunu görmüşler ve onyedinci asırdan itibâren evlerini, zengin kibar Frenkler, sefâretler erkânı ve kibar avrupalı seyyahların huzur içinde kalabilecekleri pansiyonlar hâline koymuşlardı. On dokuzuncu asırda bu köye Türk zenginleri de gelmeğe başlamışdır. Köyün mükellef meyhânesinde yerli içkilerin en iyisinden başka en şöhretli avrupa şarapları, hattâ şampanya bulundurulmuşdur. On yedinci asır ortalarında yaşamış ve İstanbul üzerine çok kıymetli bir tarihçe - seyahatnâme bırakmış olan büyük bir ermeni yazarı Eremiyâ Çelebi Kömürcüyan (B.: Kömürciyan, Eremiyâ Çelebi) Belgrad Köyü hakkında şunları yazıyor: “Kesen akçe baba ile dolu ise Belgrad Köyü ve civârında zevkli bir hayat geçirmek için bağç...

Belgrad Ormanlarında Vâlide Bendine yakınca bir yerde bir rum köyü idi. Bu köyün, Kanunî Sultan Süleyman zamanında Belgrad Şehri ve Kalesinin zabtından sonra (Milâdî 1521) oradan tehcîre tâbi tutulanlar tarafından kurulduğu söylenir; köyün adı tasgir takısı olmadan “Belgrad Köyü” diye de kullanılır. Yeri Cennet gibidir; fakat Belgradlı muhacirleri her neden ise bu köyde çok kalmamışlar, daha onyedinci asırda Belgradcık köyü bir rum köyü olmuştur; bağçıvanlıkla geçinen rumlar, güzel köylerine dinlenmek, eğlenmek ve avlanmak için zengin misafirlerin kendileri için mühim bir gelir kaynağı olduğunu görmüşler ve onyedinci asırdan itibâren evlerini, zengin kibar Frenkler, sefâretler erkânı ve kibar avrupalı seyyahların huzur içinde kalabilecekleri pansiyonlar hâline koymuşlardı. On dokuzuncu asırda bu köye Türk zenginleri de gelmeğe başlamışdır. Köyün mükellef meyhânesinde yerli içkilerin en iyisinden başka en şöhretli avrupa şarapları, hattâ şampanya bulundurulmuşdur. On yedinci asır ortalarında yaşamış ve İstanbul üzerine çok kıymetli bir tarihçe - seyahatnâme bırakmış olan büyük bir ermeni yazarı Eremiyâ Çelebi Kömürcüyan (B.: Kömürciyan, Eremiyâ Çelebi) Belgrad Köyü hakkında şunları yazıyor: “Kesen akçe baba ile dolu ise Belgrad Köyü ve civârında zevkli bir hayat geçirmek için bağçeler bulunur. (İstanbulda hastalık, bilhassa vebâ salgını olduğu zamanlar) rumlar ve frenkler ölümden buraya kaçarlar ve pek lâtif havasından ve suyundan bol bol istifade ederler” (H. D. Andreasyan tercemesi). On sekizinci asır başlarında İngiliz elçisinin zevcesi olarak İstanbula gelen seçkin İngiliz kadın yazarı Lady Montague (B.: Montague, Lady Marie). 1717 yılının haziran ayını bu köyde geçirmiş ve meşhur şark mektuplarından ikisini bu köyde yazmıştır; bunlardan 17 haziran tarihli mektubda bu köyü şöyle tasvir ediyor: “Bu yere gelişimin sebebi İstanbulun sıcakları. Yemiş ağaçları ile dolu bir orman; ağaçlar sayısız kaynaklarla sulanıyor, suları gaayet berrak ve iyi. Yerler o kadar zarif bir yeşillikle müzeyyen ki, bana âdetâ sun’î gibi görünüyor. “Karadenizi görüyoruz, bizi rüzgârları ile serinlendiriyor, yazın şiddetli harâretini teskin ediyor. Bu köyde gaayet zengin bir kaç hıristiyandan başka kimse yok. (Fenerli rumlar olacaktır); her akşam, oturduğum evden kırk adım ötede bir suyun kenarına gidiliyorlar, türkü söylüyorlar, oynuyorlar; kadınların güzellikleri, giyinişleri şâirlerin ve ressamların deniz perîlerine dâir yaptıkları tabloları hâtırıma getiriyor. “Pazartesileri keklik avlıyorum, salıları ingilizce okuyorum, çarşambaları türkçe öğreniyorum, türkçede şimdilik pek müterakkiyim, perşembeleri klâsik müellifleri okuyorum, cumaları yazıyorum, cumartesileri dikişle meşgul oluyorum, pazarları ziyaret, musiki...” (Ahmed Refik Bey tercemesi). Hicrî 1254 (Milâdî 1838) tarihli bir ihtisab defterinde Belgradcık Köylü rum bahçıvanları İstanbul piyasasına tâze meyva getirenler arasında görüyoruz. Belgradcık Köyünün İkinci Abdülhamid devrinde, Büyük Bendin tâmiri sırasında, bend sularının temiz tutulması için kaldırıldığı söylenir (B.: Bendi Kebir). Fakat, İstanbulu ve etrâfını iyi bilenlerden esik belediye mektubcusu Osman Nuri Ergin 1922 de basılmış olan “Mecelli Umûri Belediye” adlı büyük eserinde (Sayfa 1232): “Elyevm kâmilen rumlarla meskûn pâyitahtın şâyânı temâşâ mesîrelerindendir” diyor ki bu kesin ifadeden bu tarihde Belgradcık Köyü nnün rumlarla meskûn olarak mevcud olduğu anlaşılır. Bizim tahkikatımız da Osman Nuri Ergin’in notunu teyid edici mâhiyettedir. Belgradcık Köyü rumları Lozan Mûahedesinin imzasından sonra köylerini terk ederek Yunanistana gitmişler, köyü de artık iskân edilemeyecek şekilde, taş taş üstünde kalmamak üzere tahrib etmişlerdir.