Sulb; belinden gelmek, birinin sulbinden dünyaya gelmek; Hüseyin Kâzım Bey Büyük Türk Lugatında Âşık Beşeden şu iki güzel misâli veriyor : Belde nesil, ,kolda kuvvet, elde iş  Geldiler Âdem belinden sızdılar Kimi doğru vardı, kimi azdılar.. Eskiden bektâşî tarîkatine giren bir delikanlıya, can’a, “Pir Evi” denilen tekkede yapılan kabul merâsiminde : “Elinle koymadığın şeyi alma, yalan söyleme ve haram yeme, zinâ ve livâta etme; eline, diline, beline sağlam ol!..” diye nasihat ve tenbih edilirdi. Bu mânâdan “Bellemek”, İstanbulun pırpırı kühâniler argosunda ağır küfürlerdendir, ekseriya tehdid yerinde kullanılır : — Berduşluğuma bakma, bana Zehir Mehmed demişler, şakaya gelmem, senin ananı avratını bellerim ha!..