İstanbul argosunda rind, kalender, her hâli hoş görür, pervâsız, lâübâli, ayyaş tipler; misaller : — Evi satacağım, komşu yüzünden!.. Küçük beyin kız, küçük hanımın da oğlan arkadaşları gelir, gece yarılarına kadar mızıka kucak kucağa tepinme, zıplama.. vâlide hanım oralı değil, siyatiği varmış, bağçede kanapeye uzanır, tığ gibi bağçıvan oğlana bacaklarını oğdurur.. Beyefendi de.. dur bakayım neymiş, frenkce acâib bir isim söylediler.. — Düşünme, bektâşi de, çık işin içinden...  Çoğalub meygedenin kallâşi Oldu heb halkı cihan bektâşî Yenişehirli Avni  On beşinci kocası Cıkdı zaman kallâşı Mezhebi gaayet geniş Belli herif bektâşî Eve gelir her gice Yanında bir yoldaşı Bir şehlevend zeberdest Meyhâne arkadaşı Eli ayağı düzgün Yerinde gözü kaşı Damarda kaynar kanı Onsekiz yirmi yaşı Bekâr uşağı oğlan Tam karının oynaşı Bacı kadın fırına Verir mercimek aşı Gece gündüz herife Döker gayrı göz yaşı Çöz ayağın bağını Anan babanın bâşı Biri iki görürsün Olmadan gözün şaşı İkimizden birine Dikilir mezar taşı. (Kırk Kocalı Hanife hikâyesi)