On yedinci asır ortasında yaşamış namlı ayyaş Bekrî Mustafa Ağanın ölmez hâtırasından alınarak İstanbullu ağzından ayyaşlara alem olmuştur ve üç asır boyunca tazeliğini muhâfaza ederek kullanıla gelmiştir; halk ağzında “Berî” sıfatının yerini almıştır; İstanbulda avam, bir ayyaş kasd edildiği zaman “bekrî” demez, “bekrimustafa” der; misaller : Bir düğün evinde iki kadın konuşur : — Damad pek güzel maşallah.. — Güzel ama.. bekrimustafaymış...  Bir bakkal önünde : — Şu çıplak ayaklı pırpırı oğlan her akşam bir galon şarab alır, kime götürür acaba? — Kendi içer!.. Bekrimustadır o...