1900 ile 1905 arasında Üsküdarda Tunusbağında oturur Bâbıseraskerî ketebesinden fevkalâde güzelliği ile meşhur bir genc idi, Aşcıbaşızâdeliği dedesine nisbetle olacakdır, babası bu Bekir Bey küçük iken Galatada bir içki âleminde bir çengi kadın yüzünden vurulmuş, Bekir Bey yetim büyümüş, üstünde baba baskısı olmadığı halde gaayet mazbut, afif, beş vakit namazında sofu meşreb bir genc idi. Anasının Damad Sâlih Paşa ile akrabalığı vardı, Paşa bu Bekir Beyi çok himâye etmiş ve hattâ kaleme dahi o yerleştirmişdir; Mahmud Şevket Paşanın katlinde Salih Paşa cinâyetin mürettiblerinden biri olarak ittiham ve îdam edildiğinde Bekir Beyi de tevkif ettiler, o zaman yirmi dört yirmi beş yaşlarında, evli ve iki çocuk sâhibi idi, Bekirağa Bölüğünde hayli işkence gördü. Bu satırların muharriri de, bu suikasd ile alâkalı tevkif edilmiş ve Sinob Zındanına gönderilmişdi (Bumaddeyi yazan Tevfik Efendi 1945 - 1950 arasında vefat etmişdir). Bizden bir hafta sonra da Bekir Bey geldi, muhâkeme etmeden mahkûm etmişler. Bir sene kadar ayni höcrede yattık kalkdık yataklarımız yanyana idi; bir gece sabaha karşı beni uyandırdı: “Tevfik, hayırdır inşallah bir rüyâ gördüm, bir ermeni Talâtı, Enveri, Cemali gözümün önünde birer kurşunla öldürdü” dedi; bu yıllarca sonra hakikat oldu. Bir gün de sabah namazında ...

1900 ile 1905 arasında Üsküdarda Tunusbağında oturur Bâbıseraskerî ketebesinden fevkalâde güzelliği ile meşhur bir genc idi, Aşcıbaşızâdeliği dedesine nisbetle olacakdır, babası bu Bekir Bey küçük iken Galatada bir içki âleminde bir çengi kadın yüzünden vurulmuş, Bekir Bey yetim büyümüş, üstünde baba baskısı olmadığı halde gaayet mazbut, afif, beş vakit namazında sofu meşreb bir genc idi. Anasının Damad Sâlih Paşa ile akrabalığı vardı, Paşa bu Bekir Beyi çok himâye etmiş ve hattâ kaleme dahi o yerleştirmişdir; Mahmud Şevket Paşanın katlinde Salih Paşa cinâyetin mürettiblerinden biri olarak ittiham ve îdam edildiğinde Bekir Beyi de tevkif ettiler, o zaman yirmi dört yirmi beş yaşlarında, evli ve iki çocuk sâhibi idi, Bekirağa Bölüğünde hayli işkence gördü. Bu satırların muharriri de, bu suikasd ile alâkalı tevkif edilmiş ve Sinob Zındanına gönderilmişdi (Bumaddeyi yazan Tevfik Efendi 1945 - 1950 arasında vefat etmişdir). Bizden bir hafta sonra da Bekir Bey geldi, muhâkeme etmeden mahkûm etmişler. Bir sene kadar ayni höcrede yattık kalkdık yataklarımız yanyana idi; bir gece sabaha karşı beni uyandırdı: “Tevfik, hayırdır inşallah bir rüyâ gördüm, bir ermeni Talâtı, Enveri, Cemali gözümün önünde birer kurşunla öldürdü” dedi; bu yıllarca sonra hakikat oldu. Bir gün de sabah namazında birden ağlamaya başladı, selâm verince sordum: “Benim sebilimi tahliye edecekler, sevinç gözyaşıdır” dedi, boynuma sarıldı vedâlaşdı, hakikaten iki gün sonra Aşcıbaşızâdeyi serbest bırakdılar. Ayyaşlığı ve türlü rezâletleri yüzünden yüzbaşılıktan matrut Nâil Bey adında biri vardı; 1900 - 1905 arası bir akşam Galatada Baloza geldi: “Tevfik Efendi, İstanbul kazan sen kepçe, gezer dolaşırsın, Üsküdarlı Aşcıbaşızâde Bekir Bey adında ketebeden bir genc var, tanır mısın?”; tanıdığımı, fakat muârefem yakdur dedim: “Sûreti beşerde melek, ben bugün o beyi Bayazıd Camii şerifi şadırvanında abdest alır iken gördüm, oradan Eminönüne ininceye kadar şu nevzemin gazel vücud buldu” dedi. İstinsah etmişdim, Sinobda kendisine okudum: “Hamdolsun, mescidi bildik, meclis bilmedik, kendimizi kalenderler şerrinden hıfzettik” dedi idi. Nâil Beyin gazeli şudur: GAZEL Şadırvanda gördüm eylerken vuzû Dökem didim pâyine ben âbı rû Ol dilberi hüsni müstesnâdır kim Hanlar pâdişahlar eyler serfürû Ruhlerine âvîzeler reşk ider Meclise ettikde teşrif o mehrû Mescide vardıkda nûri alâ nûr Mihrabı aşk olur ol kemân ebrû Yüz koy kokla Nâil basdığı yeri Gelir miskü anberden de bir hoş bû Kimdir deyû süâl eyler iseniz Aşcıbaşızâde Bekir Beydir bu!.. Merdivenköylü Tevfik