Aslen Vidinli olub hicrî 1293 (M. 1876) bozgunu muhâcirleri arasında Üsküdara gelmiş, Semerciler içinde Yemişci Hanında bir odada oturur, sağ dizi kırık bir meczub idi; 1887 - 1888 arasında tahminen 65 - 70 yaşlarında idi; iki kulplu büyük bir çamaşır sepetini başına alır, bastonuna daya dayana Kızlarağasındaki ekmekci fırınının önüne gelir oturur, kırık ayağını uzatır, sepetini önüne koyar, dükkânı açılmış olurdu, o koca çamaşır sepetinin içinde bulunana “Bin bir çeşid mağazasından bir fazladır” denilse yeri idi, “Bonmarşe” lâkabını da o sebepten almışdı; mevsimine göre her mevyadan birer ikişer tâne; sedef, taş, teneke düğmelerin deliklerinden iplikle bağlanmış onar onbeşer aded, biribirine karışmış rengârenk boncuklar, sayılsa iki yüzü geçmez, mâvî katır boncukları bir iki dizi; dikiş, yorgan, toplu iğneler, çuvaldızlar, firketeler; tahta, teneke büyük ve küçük boş kutular; dizili veya kopuk, adedleri noksan tesbihler; rastık kına, karabiber; papatya, hatmi, mürver çiçeği; senelerden beri kalmış, renkleri solmuş bir kaç makara, kuka, çile iplikler; mevsiminde yedişer, sekizer olmak üzere bağlanmış kiraz, vişne, can eriği; bunlar kopar, dağılır, çürür; daha akla hemen gelmeyen türlü şey, kâğıd, kalem, zarf, kopuk kırık gözlükler, kahve fincanları, el örgüsü yün çorap, el örgüsü...

Aslen Vidinli olub hicrî 1293 (M. 1876) bozgunu muhâcirleri arasında Üsküdara gelmiş, Semerciler içinde Yemişci Hanında bir odada oturur, sağ dizi kırık bir meczub idi; 1887 - 1888 arasında tahminen 65 - 70 yaşlarında idi; iki kulplu büyük bir çamaşır sepetini başına alır, bastonuna daya dayana Kızlarağasındaki ekmekci fırınının önüne gelir oturur, kırık ayağını uzatır, sepetini önüne koyar, dükkânı açılmış olurdu, o koca çamaşır sepetinin içinde bulunana “Bin bir çeşid mağazasından bir fazladır” denilse yeri idi, “Bonmarşe” lâkabını da o sebepten almışdı; mevsimine göre her mevyadan birer ikişer tâne; sedef, taş, teneke düğmelerin deliklerinden iplikle bağlanmış onar onbeşer aded, biribirine karışmış rengârenk boncuklar, sayılsa iki yüzü geçmez, mâvî katır boncukları bir iki dizi; dikiş, yorgan, toplu iğneler, çuvaldızlar, firketeler; tahta, teneke büyük ve küçük boş kutular; dizili veya kopuk, adedleri noksan tesbihler; rastık kına, karabiber; papatya, hatmi, mürver çiçeği; senelerden beri kalmış, renkleri solmuş bir kaç makara, kuka, çile iplikler; mevsiminde yedişer, sekizer olmak üzere bağlanmış kiraz, vişne, can eriği; bunlar kopar, dağılır, çürür; daha akla hemen gelmeyen türlü şey, kâğıd, kalem, zarf, kopuk kırık gözlükler, kahve fincanları, el örgüsü yün çorap, el örgüsü, yalnız baş parmak yeri olan eldiven, iki üç tâne para kesesi iki üç tane gaz lâmbası şişesi; o sepet - bonmarşenin yalnız alıcısı yokdu; Bekir, makaamında ya uyur, veyahud bastonu hafifce yere sürerek güler, kendi kendine konuşur, selâm verenlere gülümseme ile mukabele ederdi. Ne yerdi? Ne içerdi? Hamiyet sahibleri Allahın ihsanından onun oradaki makaamına gönülden kopanı bırakır, geçerlerdi. Meczubun sepetine kimse el süremezdi: 1900 etrafında, Meşrutiyetden evvel öldü. Vâsıf Hiç