İkinci Abdülhamid devrinde Bâbıâli ricâlinden bir İstanbullu tipi, hal tercemesi elde edilemedi; Semih Mümtaz Bey, merhum içinde Bâbıâlide geçen yıllarının hatıralarını naklettiği “Tarihimizde hayal olmuş hakikatler” adlı eserinde bu zât için şu satırları yazıyor: Behçet Beyin de hal ve şanı müstesna bir hususiyeti taşırdı. Hattabîzadelerden olan bu zat Bâbıâlide doğdu öldü denilecek kadar işini kavramış ve dikkatiyle temeyyüz etmişti. Muayedeler, resmî günlerde bütün ricale ve memurlara gönderilen davetiyeler teşrifat kaleminden yazılır ve dâvetiyelerin üzerlerine teşrifat icabı kıyafet derç ve işaret edilir olduğu gibi mutat resmî günlerde teşrifatçı beyle muavinleri Padişahın misafirlerini kabul ederler; huzura girileceği vakit herkesi makamına ve rütbesine göre sıralar ve sıralara da dikkat ve nezaret ederlerdi. Bir yanlışlığa mahal bırakmamak için teşrifatî beylerin her biri ayrı ayrı meşgul olurlardı. Behçet Beyin en ziyade korkusu kalabalığa meselâ üniformalı bir yabancının karışabilmesi ihtimali idi. Çünkü bu işlerden yalnız o mesuldü. Bâbıâli içindeki memurlar ve âzalar ve saire gibi hariçten Bâbıâliye gelenler mutlaka Behçet Beyin odasına uğramak ihtiyacını duyarlardı. Zira kendisi hoşsohbetti. Fevkalâde terbiyeli, bahusus zeki, istediğiniz kadar zeki idi. Hoş beşten ba...

İkinci Abdülhamid devrinde Bâbıâli ricâlinden bir İstanbullu tipi, hal tercemesi elde edilemedi; Semih Mümtaz Bey, merhum içinde Bâbıâlide geçen yıllarının hatıralarını naklettiği “Tarihimizde hayal olmuş hakikatler” adlı eserinde bu zât için şu satırları yazıyor: Behçet Beyin de hal ve şanı müstesna bir hususiyeti taşırdı. Hattabîzadelerden olan bu zat Bâbıâlide doğdu öldü denilecek kadar işini kavramış ve dikkatiyle temeyyüz etmişti. Muayedeler, resmî günlerde bütün ricale ve memurlara gönderilen davetiyeler teşrifat kaleminden yazılır ve dâvetiyelerin üzerlerine teşrifat icabı kıyafet derç ve işaret edilir olduğu gibi mutat resmî günlerde teşrifatçı beyle muavinleri Padişahın misafirlerini kabul ederler; huzura girileceği vakit herkesi makamına ve rütbesine göre sıralar ve sıralara da dikkat ve nezaret ederlerdi. Bir yanlışlığa mahal bırakmamak için teşrifatî beylerin her biri ayrı ayrı meşgul olurlardı. Behçet Beyin en ziyade korkusu kalabalığa meselâ üniformalı bir yabancının karışabilmesi ihtimali idi. Çünkü bu işlerden yalnız o mesuldü. Bâbıâli içindeki memurlar ve âzalar ve saire gibi hariçten Bâbıâliye gelenler mutlaka Behçet Beyin odasına uğramak ihtiyacını duyarlardı. Zira kendisi hoşsohbetti. Fevkalâde terbiyeli, bahusus zeki, istediğiniz kadar zeki idi. Hoş beşten başka bir şey söylememesinden bile mânalar istihracı mümkün olurdu. Söylemeden, söyletmeden bâzı haberlerin iç yüzü öğrenilirdi. Hele hususî hayatı şekerden tatlı, yemekleri birbirinden nefîs, sohbeti fevkalâde alâkalı, dâvetlileri ziyafetleri hadsiz ve hesapsızdı. Kardeşi Bekir Beyle beraber tanzim ettikleri yemek listeleri elden ele dolaşır ve reçeteleri alınırdı. Alınırdı amma bir türlü o çeşni verilemezdi. Behçet Bey bunu bilir ve mağrur bir eda ile onları bizden başkası yapamaz der dururdu. Daima sağ kolunu oynatmak gibi bir tiki vardı.