İstiklâl harbinden sonra yüzbaşı olarak ordudan emekliye ayrılmış, ömründe hiç dünya evine girmemiş, vakur ve ciddi bir zât olarak Küçükmustafaşada yaşamış, herkesin sevdiği, “Baba” diye tanıdığı bir zât idi. Büyük Fatih yangınında yanan Muftüâli Camiinin harabesinde kendisine yer yaptığı barakamsı bir kısmında yatar kalkar, gündüzleri akşama kadar Hâfız Şevkinin kahvesinde oturur, hiç bir işle meşgul olmazdı, bütün meşgalesi gazete bilmecelerini çözmekte gösterdiği mahareti, bunun için semt sakinleri çözülemeyen bilmeceleri ona çözdürürlerdi, bilhassa iskanbil kâğıtlarıyle yaptığı pek hoşa giden oyunlarla etrafındakileri güldürürdü. Diğer birlikte oynanan kâğıt oyunlarından nefret ederdi. Arasıra içki içer fakat sarhoşluğunu belli etmezdi. Son zamanlarda kulübesinde süflû bir hayat yaşamaktaydı ki: o sıralarda semt sakinlerinin yardımlarıyle mezkûr cami tamir edilmeye başlanınca açıkta kalmıştır. Önce semtte bulunan berber ve mahalle mümessili Hıfzı Gizlev tarafından kendi evinde bir hafta kadar barındırılmış, sonra da eş dost yardımıyle Darülacezeye yerleştirilmiştir ki yine izinli çıktığı zamanlar temiz pak olarak unutamadığı semtine gelir ve iznini ayni kahvede semt sakinleriyle bir arada geçirirdi. 1960 da hayatda mıydı, tesbit edemedik. Mehmed Şükrü Silân