Meşrûtiyetin ilk yıllarında son derecede güzelliği ile meşhur bir tulumbacıdır. Âşağıdaki satırlar halk şâiri Üsküdarlı Vâsıf Hocanın tevdi ettiği notlardandır: “1909 senesinde Üsküdarda “Hânı Sebil” de denilen meşhur Muytab Hannında (B.: Muytab Hanı) Samsunlu Âşık Hâkî adında bir halk şâiri tanıdık, bu günahkârın destancılıkda yalan yanlış adı vardı, ahbab olduk. Bir kaç gün berâberce yedik, içdik vatanımız Üsküdarlı gezdirdik ve sonra Samsunlu Hâkîyı Anadolu tarafına yolcu ettik. Sohbetler arasında bize Bedri adında genç bir tulumbacı şanında yazılmış güzel bir destan okumuş ve istinsah etmemize izin vermişdi. İki sene kadar sonra Üsküdarda Sâdi dergâhında, bilâhare Millî Mücadelede Sakaryada şehid olacak Bedri adında güzelikde yektâ bir tulumbacı gördük; Her iki Bedri ayni şahıs mıdır, kat’î bir hüküm verilemez. Samsunlu Hâkimin destanı şudur: 1. Yine bir hummâlı yangın âteş var Yanıyor bir kulun sûzan içinde Hüsnü şebâbın bedri bir güneş var Âşıkın kahrider tûfan içinde 2. Nerdesin kaç gündür ey şûhi fettan Ağyarla gezersin rûhum girîran Hanı o vaidler ey fâsidi can Yektâ idin ahdi cânan içinde 3. Sihrinle kapunda, kul ettin beni Aşkınla âleme zül ettin beni Hânemi dağıttın kül ettin beni Düşürdün kadrimi yâran içinde 4. Ey bıçkın civanım ey tulumbacı Pek yaman indi bu firar...

Meşrûtiyetin ilk yıllarında son derecede güzelliği ile meşhur bir tulumbacıdır. Âşağıdaki satırlar halk şâiri Üsküdarlı Vâsıf Hocanın tevdi ettiği notlardandır: “1909 senesinde Üsküdarda “Hânı Sebil” de denilen meşhur Muytab Hannında (B.: Muytab Hanı) Samsunlu Âşık Hâkî adında bir halk şâiri tanıdık, bu günahkârın destancılıkda yalan yanlış adı vardı, ahbab olduk. Bir kaç gün berâberce yedik, içdik vatanımız Üsküdarlı gezdirdik ve sonra Samsunlu Hâkîyı Anadolu tarafına yolcu ettik. Sohbetler arasında bize Bedri adında genç bir tulumbacı şanında yazılmış güzel bir destan okumuş ve istinsah etmemize izin vermişdi. İki sene kadar sonra Üsküdarda Sâdi dergâhında, bilâhare Millî Mücadelede Sakaryada şehid olacak Bedri adında güzelikde yektâ bir tulumbacı gördük; Her iki Bedri ayni şahıs mıdır, kat’î bir hüküm verilemez. Samsunlu Hâkimin destanı şudur: 1. Yine bir hummâlı yangın âteş var Yanıyor bir kulun sûzan içinde Hüsnü şebâbın bedri bir güneş var Âşıkın kahrider tûfan içinde 2. Nerdesin kaç gündür ey şûhi fettan Ağyarla gezersin rûhum girîran Hanı o vaidler ey fâsidi can Yektâ idin ahdi cânan içinde 3. Sihrinle kapunda, kul ettin beni Aşkınla âleme zül ettin beni Hânemi dağıttın kül ettin beni Düşürdün kadrimi yâran içinde 4. Ey bıçkın civanım ey tulumbacı Pek yaman indi bu firar kırbacı Hasretin kalb kıran dilinden acı Ararım bağ bağçe bostan içinde 5. Koşarlı ayağın nerdedir izi Sebeb ne terk ettin sen semtimizi Ağlattın gözleri soldurdun benzi Sen gibi zâlim yok bütan içinde 6. Tam üç hafta oldu senden haber yok Selâmdan vefâdan nişan eser yok Kâfirsin vallâhı Hak’dan hazer yok Cellâdı can mısın cihan içinde 7. Kimler öpüb koklar o gül yanâğı Perçemin tarayan kimin tarâğı Hangi sine şâhin başın durağı Âşıkın yanarken külhan içinde 8. Öğrettin ahkâmı sevdâyı bana Revâ gördün her bir cefâyı bana Haram ettin güzel dünyâyı bana Kaçup terkeyleydin zından içinde 9. Ayağın altına koymuşdum başı Yıkardım dökerek gözümden yaşı Şimdi toydur derdim gelişir yaşı Revâ mı kalayım hicran içinde 10. Yâr olmadın bir an âmâle ey yar Merakın mahvimiş beni sitemkâr Lâkin ben yâdını eylerim tekrar Nazirin yok cânâ hûban içinde 11. Kimde var söyle o bıçkın bakışın Levhi Mahfûz o gibi samur kaşın O keçe külâhlı o altın başın İskendersin sâhib kıran içinde. 12. Levendâne reftâr ayak atarsın Âşıklarını birbirine katarsın Şimdi kimin dizlerinde yatarsın Gariki dümûğum al kan içinde 13. Oldun İstanbulun Hülâgû Hânı Yolunda döküldü âşıkın kanı Vahşetindir sevdiren sen külhanı Bırakmam dâmenin devran içinde 14. Gelde gör hâlimi nasıl perişan Muradın veçhile olmuş mu viran Gönül evim ettin hâk ile yaksan Velâkin hayâlin her an içinde 15. Yalvarub dimem gel hâlime acı Kırbacın üstüme vur gel kırbacı Himmetin var olsun ey tulumbacı Görmiyem yüzün şâdan içinde 16. “Benden sana izin ey çeşmi âfet” “Kimlerle dilersen var eyle sohbet” Bir gün bana muhtac olursun elbet Anılsın bed duâ destan içinde 17. Kulak vir ne söyler Samsunlu Hâki İstikbâlin görür gibiyim sanki Cihânı gezerek dolaşsa tilki Pastunu asarlar dükkân içinde