GÜNEREN (Ahmed) – Şiirlerinde “Rindî” mahlasını kullanmış bir mutasavvif ve kalender şâir;Onyedinci Yüzyılın ilk yarısında yaşamış ünlü halvetî şeyhlerinden ve o tarikatin Şemsiye kolunun kurucusu “Kara Şemsi” diye anılan Sivaslı Ahmed Şemseddin Efendinin torunlarından Şeyh Mehmed Efendinin oğlu,ilim ve irfânı ile tanınmış İstanbul Belediye Kütübhânesi müdürü merhum Şemseddin Günören’in ağabeyi ;1908 de Sivasda Ehlibeyt Tekkesi denilen Halveti Dergâhında doğmuşdur. Askerliğini Atatürkün muhâfız alayında yapan Ahmed Günören 1941 de çok sevdiği zevdesinin veremden ölümü üzerine ,kendi tabiri ile “Feleğe küsmüş” ve İstanbulda yerleşerek memuriyeti de bırakarak Kapalı Çarşıda seyyar hazır esvabcılık yapmaya başlamışdı.Fakat ünlü âilesinin kültür geleneğinden ayrılamamış,tarih ve edebiyat ile iştigal eder,kalender meşreb,cemâl âşıkı kibar bir zât idi.Ugur Hanında bekâr hayat süre gelirken 1960 yılı aralık ayının sonlarında bir gece bir meyhânede tanışdığı Sâlih Emekdar adında güzel bir kötü genc,kalender kibar adamı kendisine acındırmış,ve Ahmed Bey yersizlikden bahsederek sızlanan genci odasına götürmek gafletine düşmüşdür.Seyyar esvabcının ummuduğundan fazla paralı olduğunu gören Sâlih,asil adamı sabaha karşı başına bir tuğla ile vurarak öldürmüşdür.Yakalandığı zaman da cinâyeti,büt...

GÜNEREN (Ahmed) – Şiirlerinde “Rindî” mahlasını kullanmış bir mutasavvif ve kalender şâir;Onyedinci Yüzyılın ilk yarısında yaşamış ünlü halvetî şeyhlerinden ve o tarikatin Şemsiye kolunun kurucusu “Kara Şemsi” diye anılan Sivaslı Ahmed Şemseddin Efendinin torunlarından Şeyh Mehmed Efendinin oğlu,ilim ve irfânı ile tanınmış İstanbul Belediye Kütübhânesi müdürü merhum Şemseddin Günören’in ağabeyi ;1908 de Sivasda Ehlibeyt Tekkesi denilen Halveti Dergâhında doğmuşdur. Askerliğini Atatürkün muhâfız alayında yapan Ahmed Günören 1941 de çok sevdiği zevdesinin veremden ölümü üzerine ,kendi tabiri ile “Feleğe küsmüş” ve İstanbulda yerleşerek memuriyeti de bırakarak Kapalı Çarşıda seyyar hazır esvabcılık yapmaya başlamışdı.Fakat ünlü âilesinin kültür geleneğinden ayrılamamış,tarih ve edebiyat ile iştigal eder,kalender meşreb,cemâl âşıkı kibar bir zât idi.Ugur Hanında bekâr hayat süre gelirken 1960 yılı aralık ayının sonlarında bir gece bir meyhânede tanışdığı Sâlih Emekdar adında güzel bir kötü genc,kalender kibar adamı kendisine acındırmış,ve Ahmed Bey yersizlikden bahsederek sızlanan genci odasına götürmek gafletine düşmüşdür.Seyyar esvabcının ummuduğundan fazla paralı olduğunu gören Sâlih,asil adamı sabaha karşı başına bir tuğla ile vurarak öldürmüşdür.Yakalandığı zaman da cinâyeti,bütün benzerleri gibi,mevcud olmayan nâmusunu müdafaa yolunda işlediğini söylemişdir.Vak’anın Muhâkeme safhaları da dikkatle izlenerek kriminologların üzerinde önemle durması gereken vak’alardandır. Ahmed Güneren’in Konyalı filosof Nâci Fikret’i tasvir eder çok güzel bir şiiri vardır (B.:Baştak,Nâci Fikret cild4,sayfa 2202 ;Nâci Fikret manzumelerinde Âzer takma adını kullanırdı): Kadeh arkadaşımdır,tıbkı Sokrata benzer Nazarında toprakla farksız olmuş sîmü zer, Meyhâne be meyhâne güzel peşinde gezer, Filosofdur,dâhidir Konyalı Nâci Âzer . Ehli takvâ indinde Şeytan ile ortakdır, Gördüğü güzellere secde ider torlakdır, Dînü mezheb libâsın atmış ayyaş çıplakdır, Meczubi ilâhîdir Konyalı Nâci Âzer . Karşısında dildârı Baron Haygas nâm dilber, Kalyoncu Kolluğunda şarab içer berâber, Leşkeri cünun olur bir dem gelir seferber, Cinnetle mübâhidir Konyalı Nâci Âzer . Diger şiirleri oğlu Elektrik Yüksek Mühendisi Ali kasım Karaşemis tarafından kitab hâlinde toplanmış ve “Son İkram” adı verilen o cemâl âşıkı şehidin divançesi 1966 da basılmışdır.Aşağıdaki terennümleri oradan alıyoruz : Göğe bakdım bedir yok, Köye bakdım,Kadir yok . Ayrılık uzamakta, Elimden bir gelir yok . Gök yıldızsız,bedirsiz ; Köy ıp ıssız Kadirsiz, Ben Kadiri sevmedim, Efendimden emirsiz . (Kadirimin Askere Gidişi) * Gülme göz yaşlarıma Sen güzel sevdin mi hiç ? Vuruldum kaşlarına Sen güzel sevdin mi hiç ? Ah çekdin mi derinden , Geçdi mi aşk serinden , Kâm aldın mı birinden , Sen güzel sevdin mi hiç ? (Koşma) * Meyi vaslınla ferahnâk idemeszsem içimi, Yanayım şem’i hayâlinle,bana nâr oluver . Ne imiş anla hâli hastayi hicrânı Kadir, Sabah et bir gece Rindîn gibi bîdâr oluver.. (Gazel) * Gâh astarından,gâhi bezinden; Gâh Leylâ yüzünden,Mecnun sözünden , Anlayan bir sensin Rindî özünden, Aşk,sevdâ,hüsün,can,cânan senindir.. (Koşma) * Yolun uğrarsa ger Kars’a,sabâ,bir müddet ârâm et, Bulup dildârı dârında,misâfir ol,bir akşâm et . Götür çok çok selâmlar,eyle âgâh hâli zarımdan, Hatırlat çâkeri,ahde vefâlar,bahsi ilhâm et Nedir kahri firâkıyla bir aydır çekdiğim yâhu, Üşenme,bir bir anlat derdimi,tâdâdı âlâm et. Harîmi câmehâbı İzzete arzı dehâletle, Niyazla secdei şükreyle,yalvar,arzı meâm et. Bakub da merdümi çeşmi siyaha meptü hayran ol, Şarâbı vasla kan,lâ’li lebi sûzânını câm et. * Kim görür de âşık olmaz hiç sana , Cihan,can bir yana,gamzen bir yana . Diyebilir misin,gösterip bana, Şu güzel dünyâda benden güzeldir .. Mir’âta bak,var mı hüsnüne pâyan .. Ne haddim vasfını edeyim beyan . Senin bir kirpiğin,Yaşar’ım,inan, Nice yüzbin Çagataya bedeldir.. (Sevgiliye Niyaz) * Edersen hep böyle candan iltifat , Sen de hoş yaşarsın,ben de yaşarım . İçerim lebinden kevseri hayât, Sâyei hüsnünde şâhım Yaşar’ım.. Tutuldum hummâyi aşkına ezel, Baş ve can koymuşum vaslına bedel, Sanma kim ayrıyım senden ey güzel, Her anda,her yerde senle yaşarım.. (Yaşar’ım) “Yaşarım” başlıklı iki kıt’alık bir şiirle övülmüş olan genc, bir sene kadar Ahmed Beyin uşaklığında bulunmuş Tophânede bir kahveci şırağıdır(B.:Gemici,Yaşar,cild 11,sayfa 6089).