Onaltıncı asır şâirlerinden, tesbit edilemeyen bir tarihde İstanbulda Yedikulede doğmuş, uzun yıllar Yedikule Hisarı - Zindanının kethüdâlığında bulunmuş, 1585 de İstanbulda ölmüştür. Şiirlerini divan hâlinde toplamış olan Azîzînin edebiyat tarihimizdeki şöhreti divanından ziyâde yazdığı bir “Şehrengîz” e dayanır. Esnaf civanlarının güzelliklerini övme yolunda yazılan, mevzuu dâimâ mahbublar olan, ve hangi şehrin güzel oğlanları medhediliyor ise o şehrin adına nisbetle anılan Şehrengizler içinde yalnız Azîzî’nin İstanbul Şehrengizi” bir istisnâ teşkil eder, şâir bu eserinde Büyükşehrin kendi zamanındaki güzel kadınlarını medhetmiştir; elli güzel kadını üçer beyit ile övmüştür. Hiç tereddüt etmeden kaydederiz ki bu elli güzel kadın onaltıncı asır sonlarında İstanbulun dillere destan olmuş elli fâhişesidir; o asır için ırz ehli güzel kadınların bir şâir kalemi ile dile düşürülmesi aslâ düşünülemez. Azîzî’nin güzelliklerini övdüğü elli İstanbul âşiftesi nâzeninin isimleri şunlardır: 1— Saçlı Zemâne, 2— Penbe Aynî, 3— Kız Âlem, 4— Meddâbî, 5— Deli Meryem, 6— Tabakkızı Fâtimâne, 7— Cennet, 8— Hümâ, 9— Burgucuzâde Ayşe, 10— Paşa, 11— Mumcukızı Fatma, 12— Kasab Ayşesi, 13— Küçük Kamer, 14— Tavukcu kızı Ayşe, 15— Terzikızı Alem, 16— Turremâne, 17— Zülfekızı Selimşah, 18— Mihri, 19— Bihz...

Onaltıncı asır şâirlerinden, tesbit edilemeyen bir tarihde İstanbulda Yedikulede doğmuş, uzun yıllar Yedikule Hisarı - Zindanının kethüdâlığında bulunmuş, 1585 de İstanbulda ölmüştür. Şiirlerini divan hâlinde toplamış olan Azîzînin edebiyat tarihimizdeki şöhreti divanından ziyâde yazdığı bir “Şehrengîz” e dayanır. Esnaf civanlarının güzelliklerini övme yolunda yazılan, mevzuu dâimâ mahbublar olan, ve hangi şehrin güzel oğlanları medhediliyor ise o şehrin adına nisbetle anılan Şehrengizler içinde yalnız Azîzî’nin İstanbul Şehrengizi” bir istisnâ teşkil eder, şâir bu eserinde Büyükşehrin kendi zamanındaki güzel kadınlarını medhetmiştir; elli güzel kadını üçer beyit ile övmüştür. Hiç tereddüt etmeden kaydederiz ki bu elli güzel kadın onaltıncı asır sonlarında İstanbulun dillere destan olmuş elli fâhişesidir; o asır için ırz ehli güzel kadınların bir şâir kalemi ile dile düşürülmesi aslâ düşünülemez. Azîzî’nin güzelliklerini övdüğü elli İstanbul âşiftesi nâzeninin isimleri şunlardır: 1— Saçlı Zemâne, 2— Penbe Aynî, 3— Kız Âlem, 4— Meddâbî, 5— Deli Meryem, 6— Tabakkızı Fâtimâne, 7— Cennet, 8— Hümâ, 9— Burgucuzâde Ayşe, 10— Paşa, 11— Mumcukızı Fatma, 12— Kasab Ayşesi, 13— Küçük Kamer, 14— Tavukcu kızı Ayşe, 15— Terzikızı Alem, 16— Turremâne, 17— Zülfekızı Selimşah, 18— Mihri, 19— Bihzad Hümâsı, 20— Süğlün Emine, 21— Rahime, 22— Mevzûne, 23— Çeçezkızı Muhsine, 24— Aynî, 25— Koduk Hümâ, 26— Ellerigüzel Cemile, 27— Kamerşah, 28— Küpelikızı Kerime, 29— Hocakızı Semiy, 30— Lâlpâre, 31— Eğlence, 32— Rebia, 33— Küçük Kamer, 34— Bölükbaşıkızı Hümâ, 35— Emine, 36— Ak Alem, 37— Cihâne, 38— Ermeni Sultan, 39— Cermenlü Ayşe, 40— Kız Ayşe, 41— Hümâ, 42— Fahri, 43— Meryem, 44— Müzeyyenkızı Mihman, 45— Bakkalkızı Selimşah, 46— Kulak Emine, 47— Sığırcılar Ayşe, 48— Kınacıkızı Ümmühan, 49— Havvâ, 50— Tabaklı Ayşe. Şükrü Nâil Bayrakdar