Bayazıd civarında, Çarşıkapıdan Kumkapıya inen Tiyatro Caddesi üzerinde eskiden at cambazhanesi ve daha sonra Güllü Agopun tiyatrosu olan arsa üzerinde yapılan sinema ile, biraz daha aşağıda bir garaj üzerinde kurulan yazlık sinema ve tiyatro. Güllü Agop’un tiyatro arsası üzerinde 1908 inkılâbından sonra mühendis mektebi yapılması takarrür etmiş, arsanın toprakları düzeltilmiş, binanın temelleri atılmış ve bir miktar duvarları yükselmiş iken, sonradan bu işten vazgeçilmiş ve bina haliyle bırakılmıştı. Büyükşehrin iş hayatında dürüstlüğü ile tanınmış zenginlerinden Azakoğulları bu arsayı satın alarak 1931 tarihinde üzerinde inşaata başladılar, evvelâ yirmişer daireli iki apartman, sonra kışlık binasını yaptılar. Muhtelif tarihlerde aynı arsa üzerinde yine yirmi daireli ve bütün asrî konfor vasıtalarını haiz çüncü bir apartmanla geniş bir garaj ve bu satırların yazıldığı sırada (1950) çorap fabrikası olarak kullanılan binayı yaptılar. Azak sineması, şehrin İstanbul semtinde Şehzadebaşından ayrılan ilk sinema binasıdır. Dört yüz kişi alan bir parteri, on locası, 100 kişilik balkonu vardır. Sıcak ve soğuk hava tertibatını havidir. Yalnız ikinci sınıf ve eski filimleri oynadığı için seyircileri, şehrin mümtaz simaları değildir; kelimenin bütün mânasiyle orta halli halkın ve çocukların...

Bayazıd civarında, Çarşıkapıdan Kumkapıya inen Tiyatro Caddesi üzerinde eskiden at cambazhanesi ve daha sonra Güllü Agopun tiyatrosu olan arsa üzerinde yapılan sinema ile, biraz daha aşağıda bir garaj üzerinde kurulan yazlık sinema ve tiyatro. Güllü Agop’un tiyatro arsası üzerinde 1908 inkılâbından sonra mühendis mektebi yapılması takarrür etmiş, arsanın toprakları düzeltilmiş, binanın temelleri atılmış ve bir miktar duvarları yükselmiş iken, sonradan bu işten vazgeçilmiş ve bina haliyle bırakılmıştı. Büyükşehrin iş hayatında dürüstlüğü ile tanınmış zenginlerinden Azakoğulları bu arsayı satın alarak 1931 tarihinde üzerinde inşaata başladılar, evvelâ yirmişer daireli iki apartman, sonra kışlık binasını yaptılar. Muhtelif tarihlerde aynı arsa üzerinde yine yirmi daireli ve bütün asrî konfor vasıtalarını haiz çüncü bir apartmanla geniş bir garaj ve bu satırların yazıldığı sırada (1950) çorap fabrikası olarak kullanılan binayı yaptılar. Azak sineması, şehrin İstanbul semtinde Şehzadebaşından ayrılan ilk sinema binasıdır. Dört yüz kişi alan bir parteri, on locası, 100 kişilik balkonu vardır. Sıcak ve soğuk hava tertibatını havidir. Yalnız ikinci sınıf ve eski filimleri oynadığı için seyircileri, şehrin mümtaz simaları değildir; kelimenin bütün mânasiyle orta halli halkın ve çocukların sinemasıdır. Garajın üzerinde tuğla döşeli yazlık sinema ise yalnız yaz gecelerinde çalışır; serinlenmek isteyen halkın uğrağıdır; halkla beraber sinemaya nazır olan balkonlarda toplanan bedavacılar da buradan bir iki mevsim evvelki filimleri seyreder. Bu bahçede arada sırada tiyatro trupları da müsamereler verir, sünnet düğünleri ve buna benzer eğlenceler tertip olunur. Sâdi Tek, Muammer Karaca, İsmail Dümbüllü temsillerinde hem bahçe, hem de balkonlar tıklım tıklım dolar; Zati Sungur’un hünerlerini gösterdiği günlerde bedavacılarla sanatkârlar arasında sahneden balkonlara, balkonlardan sahneye tatlı şakalar yapılır? Balkon seyircilerine Bedavacılar adını takan Zati Sungur olmuştur. Yazlık sinemaya bakan apartman dairelerinde oturan kiracılar, bu temaşadan çok memnun iseler de, aralarında geceleri çalışmak zorunda bulunanlar (ki bu satırları yazan da onlardan biridir) gürültüden şikâyetçidirler; gürültüye rağmen çalışmak istedikleri vakit lâmbalarının ışıklarından sinema seyircileri rahatsız oldukları için evvelâ hafiften başlayan, sonra derece derece şiddeti yükselen “Işığı söndürelim! Perdeleri kapayalım!” sesleri yüzünden, sıcak havalarda kapalı odada çalışamıyacakları için lâmbaları söndürerek mecburen Bedavacılar kafilesine katılırlar. Muzaffer Esen Azak Sineması (Resim: Nezih)