On beşinci asır şâirlerinden, hal tercümesi tesbit edilemedi; “Câmiül Nezâir” de İstanbul şânında yazdığı bir murabbâ vardır; bu manzûmeyi Âsaf Hâlet Çelebi merhumun “Divan şiirinde İstanbul” adındaki eserinden naklediyoruz : Şehri âzam kim binâsı gerçi ma’ü tıyndadur Ya anun üstündedür cennet yahud altındadır Bû haber kim söylenür hem zâhir üç bâtındadur Revkanı bû kâinatın şehri Kostantindedur Ger sala Sultan Muhammed Zülfikaarı Hayderi Misli Hayberdür küsâd îde bu yedi kişveri Dir melekler nutka geldikçe felekler dilberî Revnakı bû kâinâtın şehri Kostantindedur Misli dünyâdur anın içindeki câmileri Zeyn olur hem cum’a gün huffâr ile mahfilleri Kûşe ber kûşe olmuştur cihan hâmilleri Revnakı bû kâinâtın şehri Kostantindedur Îki âlem görmeği fikridersen cân ile Var Kalâtâ şehrine deryâyı geç seyrân ile Bâde vir de ömrü nûş it bâdei hûbân ile Revnakı bû kâinâtın şehri Kostantindedur Şûle sadukça zemin üstüne mâhi encümen Nergisi rânâ biter, hâk üzre her kûşe çemen Dir zebânı cân ile sorsan bu güftârı çü men Revnakı bû kâinâtın şehri Kostantindedur Feth idüb Sultan Muhammed anda câ eyledi Kârı âlîler yapub firdevsi âlâ eyledi Değmemiş ey Aynî pür gilmânü havrâ eyledi Revnakı bû kâinâtın şehri Kostantindedur