İstanbulun eski külhâni, pırpırı, kopuk argosunda “parasızlık yüzünden fiyakası bozulup hacîl ve rezil olma” yerinde kullaılırdı; şöyle ki berberlerde tıraş bitince çırak, hamamlarda da giyindikten sonra natır müşteriye bir el aynası tutardı; müşteri de tıraştan veya hamam çıkışı tutulan aynada yüzünü şöyle bir temaşadan sonra çırak oğlanın veya natırın bahşişini tutulan ayna içine bırakırdı. Yeniçeriliğin itlik, kopukluk, haytalık yolunda en azgın devri olan Üçüncü Sultan Selim ve Dördüncü Sultan Mustafa zamanları ile İkinci Sultan Mahmud’un ilk saltanat yıllarında İstanbulda “Cezâyer Kesimi” denilen bir baldırı çıplak kopuk kıyafeti moda olmuştu; gül goncesi gibi beyzâdeler, paşazâdeler bile Cezâyer Kesimi esvaplar yaptırıp sokaklarda baldırı çıplak, yalınayak dolaşmışlardı (B.: Cezâyer Kesimi); baldırı çıplak, kopuk gürûhu da ayakları yalın olduğu halde aç durarak, veya gasp ile, hırsızlıkla, ve güzelceleri de hattâ iffetini satarak bellerine, başlarına üçer beşer endaz uzunluğunda İran ve Hind şalları sararlardı. Berbere gittiklerinde veya hamama girdiklerinde şallarına aldanıp da ayna tutan çırak oğlanlarla naturlara bahşiş vermek şöyle dursun, yine itlikden kinaye “param yok” yerine tutulan aynayı öperler, ve ekseriye tıraş parasını, hamam parasını bile vermeden çıkıp gider...

İstanbulun eski külhâni, pırpırı, kopuk argosunda “parasızlık yüzünden fiyakası bozulup hacîl ve rezil olma” yerinde kullaılırdı; şöyle ki berberlerde tıraş bitince çırak, hamamlarda da giyindikten sonra natır müşteriye bir el aynası tutardı; müşteri de tıraştan veya hamam çıkışı tutulan aynada yüzünü şöyle bir temaşadan sonra çırak oğlanın veya natırın bahşişini tutulan ayna içine bırakırdı. Yeniçeriliğin itlik, kopukluk, haytalık yolunda en azgın devri olan Üçüncü Sultan Selim ve Dördüncü Sultan Mustafa zamanları ile İkinci Sultan Mahmud’un ilk saltanat yıllarında İstanbulda “Cezâyer Kesimi” denilen bir baldırı çıplak kopuk kıyafeti moda olmuştu; gül goncesi gibi beyzâdeler, paşazâdeler bile Cezâyer Kesimi esvaplar yaptırıp sokaklarda baldırı çıplak, yalınayak dolaşmışlardı (B.: Cezâyer Kesimi); baldırı çıplak, kopuk gürûhu da ayakları yalın olduğu halde aç durarak, veya gasp ile, hırsızlıkla, ve güzelceleri de hattâ iffetini satarak bellerine, başlarına üçer beşer endaz uzunluğunda İran ve Hind şalları sararlardı. Berbere gittiklerinde veya hamama girdiklerinde şallarına aldanıp da ayna tutan çırak oğlanlarla naturlara bahşiş vermek şöyle dursun, yine itlikden kinaye “param yok” yerine tutulan aynayı öperler, ve ekseriye tıraş parasını, hamam parasını bile vermeden çıkıp giderlerdi. Hem bu zillet karşısında hem de edebsizliklerinden çekinilerek berberle hamamcı para için yakalarına yapışmazlardı. Bu külhânîler kendi aralarında çekişirlerken birbirlerine hakaret kastı ile, yahut şeref ve haysiyet iddiası ile: “Ulan sen hamamda ayna öpersin!..”, yahut “ben hamamda ayna öpenlerden değilim!..” derlerdi.