Eski İstanbul hayatında, hamamlarda yıkanıp çıkan ve giyinen müşteriye üstüne çeki düzen verebilmesi için ayna tutan natır yamağı yanaşma oğlanlarla traştan sonra müşteriye ayna tutan berber çıraklarına verilen isim. Aşağıdaki kıt’a son yeniçerilerden Çardak Kolluğu çorbacısı halk şâiri Galatalı Hüseyin Ağanın Destan mecmuasındandır : Tıkır tıkır nâlin ile geldi âyînedârım Bir bûsesin taleb itsem mâni namusla ârım Öpdüm yârin aynasını bahşiş koydum cânımı Ağam akçen kalbdır dedi ben sâhibi ayârım. İstanbul kibar ve ricali de haremde giyinip selâmlığa çıktıklarında kıyafetlerine ve bilhassa kavuklarına son çeki düzeni orada verirlerdi ve kaşı gözü yerinde, eli ayağı düzgün, velinimeti efendisinin aşırı itimad ve muhabbetini kazanmış bir mahbub uşak da ayna tutardı ki o uşaklara da “âyînedar” denilirdi. (B. : Hamam; Bermer; Ayna öpmek).