1884 - 1908 arasında İdarei Mahsusanın, en süratli vapuru idi; yazları Adalar hattına verilirdi; Adalılar, 1889 kışında, sözleşip İdarei Mahsusaya yüzlerce mektup göndermişler, Aydın vapurunun kışında da işletilmesini dilemişlerdi. Devrinin bir şöhreti olan bu vapur hakkında, Sermed Muhtar Alus, İstanbul Ansiklopedisine tevdi ettiği notlarda şu malûmatı veriyor: “Aydın vapurunun numarası 14, rüsum tonası 55, hamulè tonası 82 idi. Emsalleri arasında en yollulardan, hattâ hepsini geçenlerden sayılırdı. Fiyakalı bir şekli vardı. Tek direkli; bacası kalın, kısaca, biraz arkaya eğri, yukarı kenarı mızıkacıların pirinçten boruları gibi dışarıya taşkın; kaptan köşkü bacanın önünde değil, arkasında, yani dışarıda, gezilecek, oturulacak yer bırakılmamış, üstü de güverteli idi. “Ezanî saatle Köprüden tam saat 10 da kalkar; doğru Heğbeli ve Büyükadayı tuttuktan sonra Kartal ve Pendiğe gider; geceyi Pendik iskelesine bağlı geçirir; ertesi sabahı yine Pendikten kalkıp, Kartala uğrayıp saat 1 de Büyükada’dan hareket eder, Heğbeliden de müşteri aldıktan sonra dosdoğru Köprüye gelirdi. Köprüden Heğbeliye 1 saatte, hattâ beş, altı dakika daha evvel de varırdı. Bugünkü, yani 40 yıl sonraki vapurların da bu mesafeyi bu müddette aşabilmeleri, içler acısıdır. “Vapur ötekilerden çok daha yürük, yolu d...

1884 - 1908 arasında İdarei Mahsusanın, en süratli vapuru idi; yazları Adalar hattına verilirdi; Adalılar, 1889 kışında, sözleşip İdarei Mahsusaya yüzlerce mektup göndermişler, Aydın vapurunun kışında da işletilmesini dilemişlerdi. Devrinin bir şöhreti olan bu vapur hakkında, Sermed Muhtar Alus, İstanbul Ansiklopedisine tevdi ettiği notlarda şu malûmatı veriyor: “Aydın vapurunun numarası 14, rüsum tonası 55, hamulè tonası 82 idi. Emsalleri arasında en yollulardan, hattâ hepsini geçenlerden sayılırdı. Fiyakalı bir şekli vardı. Tek direkli; bacası kalın, kısaca, biraz arkaya eğri, yukarı kenarı mızıkacıların pirinçten boruları gibi dışarıya taşkın; kaptan köşkü bacanın önünde değil, arkasında, yani dışarıda, gezilecek, oturulacak yer bırakılmamış, üstü de güverteli idi. “Ezanî saatle Köprüden tam saat 10 da kalkar; doğru Heğbeli ve Büyükadayı tuttuktan sonra Kartal ve Pendiğe gider; geceyi Pendik iskelesine bağlı geçirir; ertesi sabahı yine Pendikten kalkıp, Kartala uğrayıp saat 1 de Büyükada’dan hareket eder, Heğbeliden de müşteri aldıktan sonra dosdoğru Köprüye gelirdi. Köprüden Heğbeliye 1 saatte, hattâ beş, altı dakika daha evvel de varırdı. Bugünkü, yani 40 yıl sonraki vapurların da bu mesafeyi bu müddette aşabilmeleri, içler acısıdır. “Vapur ötekilerden çok daha yürük, yolu da kestirme, az çok direk olduğundan Aydın’a rağbet pek fazlaydı. Güverteleri, salonu, yan kamaraları tıklım tıklım dolardı. Adada oturan kerli ferli zatlar, mahdumları, damadları, haremleri, kızları, gelinleri hep ona koşarlar. Ahbapları tarafından gece yatısına dâvet edilen beyler, erken buyurmaları israrına rağmen saatin 10 olmasını beklerler, Aydın’a kapağı atıverirlerdi. Başka bir vapura düşüp saatlerce denizde bocalamak için değil yalnız.. Aydın’daki çeşmi çerezlere doyum olamayışından, en kibar, en şık hanımların girip çıkışlarını seyrederler; görüşleri, kolları dekolte, tırıl tırıl fıstanlı madamların, matmazellerin, kokonaların karşısına oturup gönül ferahlatırlar, keşke yol biraz daha uzasa diye de tasalanırlardı. İki saat önceki vapur saatlerce Marmarada pala çalmada, sâde o olsa âlâ ama içinde dediğimiz dilberleri de arama”.