Külhâni, hâneberduşlar argosunda kesad, işsizlik, iş durgunluğu; misal: — İşler nasıl? — Ayaz!.. Bazan ayni mânâda “ayaz kesmek” de denilir, meselâ bir pırpırı hammal oğlancık: “Üç gündür ayaz kesiyorum abi.. bir el çantası bile vermediler abi...” diye derd yanar. Mektepli gençlerimiz argo konuşmaya başlayalı bu kelimeyi ağızlarına mal etmiş, fakat farklı anlamda, “zor, çetin, müşkil” yerine kullanmaya başlamışlardır; misal : — Yarın asalım (okula gitmeyelim)!.. — Dersler ayaz, asmam!.. Yahud: — Dersler ayaz, kırmalı! Mektebli argosunda ayazın zıddı “Fasarya” dır. (B.: Asmak; Kırmak; Fasarya). Ferid Develioğlu “Türk Argosu” adındaki eserinde “Ayaz” ı “fena, kötü, tehlikeli adam” anlamında kaydediyor, ve: “Orası ayazdır.. gitmem!..”, “işler ayaz!..” misâllerini veriyor. Biz külhâniler ağzında “ayaz” ın bu anlamlarda kullanıldığına rastlamadık; kesad, işsizlik ve iş durgunluğunda zâten “fenalık, kötülük” vardır; fakat “işler ayaz!..” denilince doğrudan “işlerin kesadlığı” anlaşılır. Yine bu kökden “ayazlamak”, külhânî argosunda bir yerde bir adamı, bir şeyi ümid ile boş yere beklemek; misal : — Herif gelmedi, dün de ayazladım. Bibl. : F. Develioğlu, Türk argosu