İki kısımdır. Bir kısmı İsparta civarı sükkânından olup ötedenberi İstanbulda tavuttun etmiştir, bir kısmı da memlekete gidip gelenlerdendir. Bunlar sureti mahsusada imal ettirilmiş iki kutu içinde araları ince ve fakat seyyar bir tahta ile bölünmüş fevkanî ve tahtanî iki sıra kâseleri bir askı ile ikindiden sonra omuzlarına vururlar, mahallelerde — yaygara yok — yalnız bir: — Yoğurt! diye seslenirler. Her müşteri kendi yoğurtçusunu sesinden farkeder; zaten o da bittabi müşteri olan haneleri tanıdığı cihetle evin önünde bir lâhza duraklar, alacaklarsa camı veyahut kafesi vururlar, ya peşinen veyahut veresiye her ne ise kâseyi bırakır, ertesi akşam tertemiz olmak üzere kâseyi alırdı. Yaradılıştan mı yoksa âdabı muaşeretin telkin ettiği bir akideden mi, birisinden birkaç kere aksuata edince bizim yoğurtçu, bizim sütçü, bizim bakkal hemen benimseriz; satıcı da bilmukabele bizim müşteri der. Mezkûr yoğurtçular sılaya giderken müşterilerini adedine göre gediği ile âhara devreder, mukabilinde bir sıla parası alır, avdetinde devrettiğinden alır, yine verir, hasılı müteselsilen bir alış veriş oyunu döner, her iki taraf da müstefit olurdu. O kısım yoğurtçular el’an mevcutsa da adedi az hem o helâlzade esnafı görmiyorum. Şubat ortalarında koyunlar kuzulamağa başlayınca Silivri yoğurdu sökü...

İki kısımdır. Bir kısmı İsparta civarı sükkânından olup ötedenberi İstanbulda tavuttun etmiştir, bir kısmı da memlekete gidip gelenlerdendir. Bunlar sureti mahsusada imal ettirilmiş iki kutu içinde araları ince ve fakat seyyar bir tahta ile bölünmüş fevkanî ve tahtanî iki sıra kâseleri bir askı ile ikindiden sonra omuzlarına vururlar, mahallelerde — yaygara yok — yalnız bir: — Yoğurt! diye seslenirler. Her müşteri kendi yoğurtçusunu sesinden farkeder; zaten o da bittabi müşteri olan haneleri tanıdığı cihetle evin önünde bir lâhza duraklar, alacaklarsa camı veyahut kafesi vururlar, ya peşinen veyahut veresiye her ne ise kâseyi bırakır, ertesi akşam tertemiz olmak üzere kâseyi alırdı. Yaradılıştan mı yoksa âdabı muaşeretin telkin ettiği bir akideden mi, birisinden birkaç kere aksuata edince bizim yoğurtçu, bizim sütçü, bizim bakkal hemen benimseriz; satıcı da bilmukabele bizim müşteri der. Mezkûr yoğurtçular sılaya giderken müşterilerini adedine göre gediği ile âhara devreder, mukabilinde bir sıla parası alır, avdetinde devrettiğinden alır, yine verir, hasılı müteselsilen bir alış veriş oyunu döner, her iki taraf da müstefit olurdu. O kısım yoğurtçular el’an mevcutsa da adedi az hem o helâlzade esnafı görmiyorum. Şubat ortalarında koyunlar kuzulamağa başlayınca Silivri yoğurdu sökün eder, ancak pahalı olduğundan eski müşteri tutmuş takımı kar buz içinde günde bir tenekeyi bin müşkülâtla elden çıkarabilir. Vaktaki mart nihayetlerine doğru sütler çoğalır, yoğurt sırığını vuran mahalleler arasında koşar, her sokakta, her köşede bir ses: — Silivri Gaymak yoğurt! Silivriden, kara koyunun beyaz yoğurdu! Hay babam hay yoğurdu Silivriden al! Halbuki bunların kısmı âzamı şehir dahilindeki sütçülerin yaptıkları hileli yoğurtlardır. Ne taamında lezzet ve ne de çeşnisinde bir rayiha vardır; daha keserken sulanmağa başlar, çatal, kaşık uzatıldığında bir buz gibi kayarak tabağın karşı köşesine kaçar. Bu yoğurtları satanların birçoğu da mevsim nihayetinde yoğurtcuya kırk elli teneke takar. Günde hiç satamıyan dört teneke satar, o sayede evlâdı ayal geçindirir; neticede bu nâreva halleri irtikâp eder. Acaba iyi mi yapıyor, kötü mü? Vasıf Hiç