Malûm a tefarik, ufak tefek mânasındadır. Pahada da, yükte de hafif bu kabil malları satana tefarikci denirdi. Ekserisi Yahudilerdi. Sirkecide Aliefendi, Süslü, Nefaset gibi lokantalar, İzmir, Halep, Cezairi Bahrisefid gibi otellerin altlarındaki kahveler öğle üstü müşterilerle, şehirde misafir bulunan taşralılarla dopdolu. Yüzü sapsarı, avurdu avurduna çökük, çirozun çirozu bir bezirgân dalardı içeri: Kış gecelerinin toplantı oyunlarında (şu köşeye leş koydum. Yünü dittim, balı yuttum, leşi ittim) gibi dili hiç sürçmeden tutturup: — Esanslar, lâvantalar, kozmatikler, aynalar... Masalara musallat: — Çeşit çeşidi var, bağendiğini seç yozum! Gözleri fıldır fıldır. Fes sol kaşta, bıyıkları burulu, hovardaca tavırları görünce derhal yılışkan yılışkan yanlarına sokulur: — Parisin, Viyananın kartpostallarını vereyim mi? Usulca göz kırpıp, ceketinin iç cebini göstererek kulağa fısıltıda: — Ekstara dekolte madam, matmazel fotoğraflarım var. Yuz numaraya buyurun, orada yöstereyim!.. Müşteriyi arttırdıkça arttırmış, nihayet biri Ali Efendi lokantasının karşısında, öbürü şekerlemeci Löbon’un yanındaki pasajda iki dükkân açmış, kazancını tıkırına koyup azametinden geçilmez olmuştu. Sermed Muhtar Alus