Kastamonu vilâyeti mülhakatından Safranbolu civarlarından olu her dükkânın vüsat ve kudretine göre çalıştırabildiği tablakârlardandır. Bunlar tezgâhtan helvayı kıyye ile alırlar, tabiî olarak aldıklarından farklı fiatla satarlar. Tablalarına helva kalıplarını muhtelif cesamette keserek bir hanım kadının eski de olsa odasını tertiplediği gibi tam mânasiyle süslerler, besmelei şerifi çekerek dükkândan uzaklaşırlar. Camekân yerine yarım çamaşır kafesi şeklinde bir mania ile yağış ve tozdan muhafaza için bir buranda ile örterek tablanın üstünü kapatır: Helva beyaz ne beyaz Sılaya varurun (varırım) bu yaz sadasiyle mahalle mahalle dolaşırlar, bazan birbirlerine iddialı olarak yirmi para, kırk para dun fiatla satarlardı. Bizim Üsküdarda Hacı Hasan dört kuruşluk helvayı yüz paraya sattırırdı. Anlaşıldığına göre sürümden ve kâğıttan kazanırdı. Şimdi ne o tablalar ve ne de o tablakârlar var. Vasıf Hiç