Yine yok değil, tek tük bulunuyor. Fakat nerede o eskiler? Mutlaka ya klarnetası yahut büğülüsü (Frenklerin bugle dedikleri üç anahtarlı pirinç boru) vardı. Çalıp çalıp durur, satışına çığırtkanlık ettirirdi. Tersane, Tophane, Bâbı askerî bandolarından ıskartaya çıkarılmış mızıkacılardan Alaturkalardan Cezair, İzmir, Selânik, Islahiye marşlarını (Gökte yıldız ellidir) diye güftesi Türkçeleştirilmiş Arap havasını, Geçen kızı, (Sevdim seni, semtin nereli) gibi türküleri; alafranga olarak da Karagöz ve hokkabaz oyunlarından eksik olmayan mahut Polkayı çalarlardı. Macuncuya: (Bir taksim et!) desen, bahşiş de verecek olsan (Bu boru ile taksim gitmez) boyuna kaş kaldırır; (Zurnada gidiyor a) desen, (Onda da peşrev olmayor a) cevabını yapıştırırdı. Macunlar basma kalıp, hiç değişmez. Tam yedi türlü: Sakızlı, bergamotlu, tarçınlı, güllü, naneli, erikli, limonlu. Tepsi kalaylı bakırdan, yemek sinisi gibi yayvan, üç köşeli göz göz; birbirlerine bulaşmamaları için her gözün ayrı bir mablağı bulunur; demirden ama parıl parıl parlar. Tevekkeli “İşleyen demir, pas tutmaz” dememişler. Bâzısının tepesi kalaysızlıktan kıpkırmızı hali bulur, anneler ve hanım nineler çocuklarına, torunlarına: — Sakın limonlusunu, eriklisini almayın ha! Ekşiliğinden bakır çalmış, simlenmiştir; lâhzada adamı kıvırır!...

Yine yok değil, tek tük bulunuyor. Fakat nerede o eskiler? Mutlaka ya klarnetası yahut büğülüsü (Frenklerin bugle dedikleri üç anahtarlı pirinç boru) vardı. Çalıp çalıp durur, satışına çığırtkanlık ettirirdi. Tersane, Tophane, Bâbı askerî bandolarından ıskartaya çıkarılmış mızıkacılardan Alaturkalardan Cezair, İzmir, Selânik, Islahiye marşlarını (Gökte yıldız ellidir) diye güftesi Türkçeleştirilmiş Arap havasını, Geçen kızı, (Sevdim seni, semtin nereli) gibi türküleri; alafranga olarak da Karagöz ve hokkabaz oyunlarından eksik olmayan mahut Polkayı çalarlardı. Macuncuya: (Bir taksim et!) desen, bahşiş de verecek olsan (Bu boru ile taksim gitmez) boyuna kaş kaldırır; (Zurnada gidiyor a) desen, (Onda da peşrev olmayor a) cevabını yapıştırırdı. Macunlar basma kalıp, hiç değişmez. Tam yedi türlü: Sakızlı, bergamotlu, tarçınlı, güllü, naneli, erikli, limonlu. Tepsi kalaylı bakırdan, yemek sinisi gibi yayvan, üç köşeli göz göz; birbirlerine bulaşmamaları için her gözün ayrı bir mablağı bulunur; demirden ama parıl parıl parlar. Tevekkeli “İşleyen demir, pas tutmaz” dememişler. Bâzısının tepesi kalaysızlıktan kıpkırmızı hali bulur, anneler ve hanım nineler çocuklarına, torunlarına: — Sakın limonlusunu, eriklisini almayın ha! Ekşiliğinden bakır çalmış, simlenmiştir; lâhzada adamı kıvırır! diye gözdağı verirlerdi. Sermed Muhtar Alus Mâcuncu (Resim: Fotoğrafdan Behçet eli ile)