Çankırı havalisi Türklerinden olup her biri birer dükkânda çıraklıkla hırtlık devresini atlatıp çok kimseleri atlatmağa kalkarlar. Sırtta kıldan mamûl bir elbise, ayakta yemenimsi bir papuç, fesi üstünde yazma bir çevre yani yemeni, koltuk altında terini silmeğe bir çaput, elinde beline dayanmış bir kalbur içinde bir miktar kırıklı leblebi, üstünde kiraz beyi gibi seyrek serpilmiş üzüm: “Ey leplebû tezze gettüm ıscak ıscak!” (leblebi tâze getirdim sıcak sıcak) diye bağırır. Acemilik devresinde muziplerin bâzısı enselerine tokatı indirir, o: “Işşşş etme ülen” filân derken iki gün sonra gezdiği yerlerde şeytanlara taş çıkartırlar, çocukları kandırıp haydi evden bir şey al da getir demekler, bayatı taze yerine vermekler, heybenin içinde gezdirdiği torbadaki iki kavrulmuş taze leblebiyi saklamaklar vesaireler... Şimdilerde heybe ile gezenler enderdir, küçük bir camekân içinde satmaktadırlar. Vasıf Hiç Leblebici (Resim: Fotoğrafdan Ayhan eli ile)