Yerlerini esanscılara terk etmiş esnaftır; eskiler umumiyetle Antalyalı idi, gülyağı, hacıyağı, kallemisyağı satarlar, kahveleri dolaşırlardı. Şişenin koku bulaşmış mantarlarını el üstüne, üste başa sürerler, parmaklarını bulaştırıp tesbihlerini kokulatırlardı. Esanslar çıkınca, kokucular da yarı bıçkınlaştı; camlı bir kutu içinde koku şişeleri ve türlü biçimde üçer, beşer, onar, onbeşer gramlık boş şişecikler... Gezip dolaştıkları yerlerde umumiyetle esnaf kahveleri, meyhaneler, ayak takımı arası.. çoğu laubali... Bu yerlerin gedikli müşterileriyle senli benli, “Beybaba.. Ağabey” diye hal hatır sorarlar, tanısın tanımasın ellerindeki şırıngalarla üste başa ağır kokular fışkırtırlar... El üstüne mantar sürme bunlarda da var... “Bu akşam senin kokudan getirdim!.. Bu şişeyi senin için doldurdum!.. Ağabey, seninkinin sevdiği koku!.. Tıraş olmuşsun, kokusu da benden!” gibi âşınalıklar... Yıkanıp paklanıp o gece gelişi güzel bir umumhane yahut muayyen bir evdeki dostuna gidecekler kendilerini gözlemede... Bu gibiler mükrim de olur... Bahşişinden başka bir iki bardak şarap veya birkaç kadeh rakı da ısmarlar. Bağırmaları da şeddeli: “Esans!..”. “Essans beyler!..”.. İkinci Cihan Harbinin son yıllarında görünmez olmuş genç irisi bir hafız vardı, çocukluğunda güzelce bir şey imiş, âşınalar...

Yerlerini esanscılara terk etmiş esnaftır; eskiler umumiyetle Antalyalı idi, gülyağı, hacıyağı, kallemisyağı satarlar, kahveleri dolaşırlardı. Şişenin koku bulaşmış mantarlarını el üstüne, üste başa sürerler, parmaklarını bulaştırıp tesbihlerini kokulatırlardı. Esanslar çıkınca, kokucular da yarı bıçkınlaştı; camlı bir kutu içinde koku şişeleri ve türlü biçimde üçer, beşer, onar, onbeşer gramlık boş şişecikler... Gezip dolaştıkları yerlerde umumiyetle esnaf kahveleri, meyhaneler, ayak takımı arası.. çoğu laubali... Bu yerlerin gedikli müşterileriyle senli benli, “Beybaba.. Ağabey” diye hal hatır sorarlar, tanısın tanımasın ellerindeki şırıngalarla üste başa ağır kokular fışkırtırlar... El üstüne mantar sürme bunlarda da var... “Bu akşam senin kokudan getirdim!.. Bu şişeyi senin için doldurdum!.. Ağabey, seninkinin sevdiği koku!.. Tıraş olmuşsun, kokusu da benden!” gibi âşınalıklar... Yıkanıp paklanıp o gece gelişi güzel bir umumhane yahut muayyen bir evdeki dostuna gidecekler kendilerini gözlemede... Bu gibiler mükrim de olur... Bahşişinden başka bir iki bardak şarap veya birkaç kadeh rakı da ısmarlar. Bağırmaları da şeddeli: “Esans!..”. “Essans beyler!..”.. İkinci Cihan Harbinin son yıllarında görünmez olmuş genç irisi bir hafız vardı, çocukluğunda güzelce bir şey imiş, âşınalarının masalarına oturur, içki içmez, cıgara ikram edilirse alır; sesi de halâvetlice, gazel okurdu... İşinden hoşnut idi; esans satarak ev bark sahibi olmuş idi. Behçet Elver