Eskiden kebab kestaneciler, unnabcılar da hep Aranvuddu. Eylûl girdi mi kestane çıkar; dondurmacıların bâzıları, işportalara ,doldurup bunları başlarına oturtup elleriyle hiç tutmadan, at cambazhanesinde müvazene oyunları yapan bir cambaz meharetiyle taşırlar, acele acele tırısı tutuşlarında bile, düşürmezler; mesirelerde, sayfiyeler civarında dolaşıp satarlardı. Bağırtıları şöyleydi: — Keeestaneee kebaaap! Bir hafta, on gün geçti mi işportanın üçte bir kısmında unnab. Malûm a, unnabın ömrü kısadır. On beşyirmi gün ya sürer, ya sürmez, tükenir. Zira şekerciler kapışıverir. Batman batman (batman tartısı yurdun her vilâyetinde değişen, yerine göre iki okkadan sekiz okkaya kadar varan bir ölçü) alarak reçelini yapıp Ramazaniyelik bakır kaplara dolduruyorlar. Unnabın yeni devşirilmişi, gevreği makbuldü. Kabuğu buruşuğunu, içi porsumuşunu geç, (Sası sakı bir koku almış, kurtlanmıştır) denir, öylesini kimseler almaz, yemezdi. Mesirelerin, sayfiye tiyatrolarının son demlerinde onlara müdavim hanımefendiler, kerime ve gelinleri küçük hanımefendiler arasında unnaba bayılanlar, yiyecekleri zaman kabuklarını soymak için yanlarında sedef saplı, küçücük çakı taşıyanlar çoktu. İncecik kabuğunun hazmı batî sayılır, o çıkarılmadan ağza konmazdı. İpek ajur güderi, podüsuetten eldivenli elleriyle ...

Eskiden kebab kestaneciler, unnabcılar da hep Aranvuddu. Eylûl girdi mi kestane çıkar; dondurmacıların bâzıları, işportalara ,doldurup bunları başlarına oturtup elleriyle hiç tutmadan, at cambazhanesinde müvazene oyunları yapan bir cambaz meharetiyle taşırlar, acele acele tırısı tutuşlarında bile, düşürmezler; mesirelerde, sayfiyeler civarında dolaşıp satarlardı. Bağırtıları şöyleydi: — Keeestaneee kebaaap! Bir hafta, on gün geçti mi işportanın üçte bir kısmında unnab. Malûm a, unnabın ömrü kısadır. On beşyirmi gün ya sürer, ya sürmez, tükenir. Zira şekerciler kapışıverir. Batman batman (batman tartısı yurdun her vilâyetinde değişen, yerine göre iki okkadan sekiz okkaya kadar varan bir ölçü) alarak reçelini yapıp Ramazaniyelik bakır kaplara dolduruyorlar. Unnabın yeni devşirilmişi, gevreği makbuldü. Kabuğu buruşuğunu, içi porsumuşunu geç, (Sası sakı bir koku almış, kurtlanmıştır) denir, öylesini kimseler almaz, yemezdi. Mesirelerin, sayfiye tiyatrolarının son demlerinde onlara müdavim hanımefendiler, kerime ve gelinleri küçük hanımefendiler arasında unnaba bayılanlar, yiyecekleri zaman kabuklarını soymak için yanlarında sedef saplı, küçücük çakı taşıyanlar çoktu. İncecik kabuğunun hazmı batî sayılır, o çıkarılmadan ağza konmazdı. İpek ajur güderi, podüsuetten eldivenli elleriyle soyup soyup yerlerdi. Vaktaki Kasım yaklaşıp, havalar serinleyip köşklerden, yalılardan kışlık konaklara taşınılınca kebab kestaneciler Bahçekapısı, Divanyolu, Şehzadebaşı gibi kalabalık caddelerin bir köşeciğini peyler, bütün kış oradan ayrılmazlardı. Geceleri de Direklerarasındaki çaycıların, kıraethânelerin, cuma ve pazar akşamları orada oyunlar veren Kel Hasanın, Şevkinin tiyatro kapılarında gecenin geç vaktine kadar ayazda beklerlerdi. Sermed Muhtar Alus Kebab kestaneci (Resim: Fotoğrafdan Ayhan eli ile)