Bahar kokulariyle beraber meydana çıkarlar, kıştan yeni kurtulmuş, renge ve kokuya hasret çeken şehirlilerin önüne renk renk fulyaları yayarlar ve haykırırlar: “Bahar kokuları! Fulyalar!” Ekserisi Rumdur, içlerinde Ermeniler de bulunur, bâzan şehrin serâzad Türk delikanlıları da bunlara karışır; yeni kavuşulan baharın ılık havası içerisinde çiçekçilerin başları açıktır, paltolar, hattâ şayet hava biraz ısınmış ise ceketler de çıkarılmıştır, frenk gömleğinin yaka düğmesi mutlaka çözülmüştür. Demetle çiçeklerini ellerinde gezdiren, bir sepet içerisinde demetlerini satan, hattâ yaya kaldırımı üzerinde seyyar çiçekcilere İstanbulun işlek caddelerinin hemen hepsinde rastgelmek mümkündür. Muzaffer Esen Çiçekçi, 1874 (Resim: C. Biseo)