Eskiden orada, burada tek, tük hıristiyanlardan da var idiyse de ekseriyeti Türkler teşkil ederlerdi. Börekçilerin çoğu Safranbollular olup başta fes üstüne bir yazma yemeni veyahut müşteri avlamak kasdi ile abani, yeşil sarık, belde Trablus taklidi bir kuşak, bacakta şalvar, ayakta burnu kesik ve yüzü az yemeni, sırtta ekseriya mavi, kırmızı, sarı alacalı mintan, camekânlı bir tablayı başlarına vururlar, omuzda sıpa - sehpa - ya istinad ettirerek mahalle mahalle dolaşırlar çarşılarda, köşe başlarında: Börek! Tereyağlı” diye seslenirlerdi “Kuru boğaça! kuru boğaça! puf böreğim, puf! kınıya gidiyom (gidiyorum) geçiyon! gibi nağmelerle “giymelu giymelu!” derlerdi. Kıyma dediği soğandan ibarettir, peynirli ise yenilecek yutulacak peynir değildir. Sade bence daha temizdi. Hakikaten leziz ve temiz yapanlar da yok değildi. Çakmakçılar yokuşunda Valide hanı karşısına doğru düşen şen bir hıristiyan fırıncı enfes boğaça çıkarırdı. Sonra sonra, Giritlilerden, Rumelilerden, Tatarlardan da börekçiler ve gözlemeciler vardı ki el’an Balıkpazarı civarında Giritli bir gözlemeci vardır zannediyorum. Tatarlar kıymasız börek yapmazlar gibidir, lâkin kendi nefsine etten haz etmediğim için Tatar börekçilere pek sokulmam! Vasıf Hiç