Bugün, bohçacı kadınlar müstesna (B.: Bohçacı kadınlar) seyyar basma ve kumaş satanlar hiç kalmamıştır, fakat İkinci Cihan Harbine kadar sokak sokak dolaşarak “Basmacı! basma!” diye yelken bezinden büyükçe bir bohçaya koyduğu basmaları, elinde demir arşını sallaya sallaya yürüyen basmacılara Büyükşehrin hemen her tarafında sık sık rastgelinirdi. Basmacılar arasında müslümana pek tesadüf edilmezdi, bu işi yapanlar daha ziyade yahudi ve rumlar idi. Müşterileri de pazardan uzak semtlerin yaşlı kadınları idi. Basmacı cam vurularak kapu önünde çağırılır, kapı yarı açılır, adamcağız elindeki bütün malları eşiğin veya kapu merdivenlerinin üzerine yayar, başörtülü yemenili başlar kapu aralarından uzanır, basmalar dikkatle muayene edilir, şayet beğenilirse uzun bir pazarlık başlar, karşılıklı yeminler, acı tatlı sözler arasında devam eder, nihayet malını zamana göre oldukça yüksek bir kârla satan basmacı tekrar “Basmacı! basma!” diye haykırarak yoluna devam ederdi. Muzaffer Esen