Hemen istisnasız, Büyükşehrin külhani - bıçkın sınıfına mensupturlar. Bir kısım esnaf dükkânlardan veya voli mahallelerinden alıp mahallelerde satarlar. Asıl oltacı balıkçılar sandallariyle tuttuklarını ya dükkânlara verir veyahut bir kısmını mahallecilere, bir miktarını da kendileri satarlar. Balığı olta ile tutup kendi satanlar, balıkları galsamalarından geçirdikleri bir sicime veya bir işportaya, tepsi içinde dizerler; Köprü başında, vapur iskelelerinde vapurlar boşalırken: “Haydi beyim oltanın! Burunbahçenin! Yeşilkayanın!” diye bağırırlar, hele uskumru ise: “Kumru! canlı canlı oynar oynar! Bizim tarlanın!” derler. Sicime dizilen balıklar hem diri, hem de çok görünür. El işportalarında olursa balıkların arasına yeşil yapraklar ya yosun koyarak tazeliğini göstermek isterler arasıra üzerlerine tuzlu deniz suyu vurulursa tazeliklerini muhafaza eder, renkleri solmaz. Mahalle aralarında dolaşanlar, sahilden uzak semtlere, sayfiyelere gidenler, balıkları, mevsimine göre incir yaprakları arasında tahta kefelere doldururlar ve bir askı ile omuzlanıp taşınır; ve icabeden yerlerde: “Balıkçı!..” diye bağırırlar; bu gibilerin, gün aşırı, üç dört günde bir uğradıkları köşkler; bir iki bıçakları, sattıkları balıkları temizleyip kesmek için de bir tahtaları vardır. Vasıf Hiç Balkcılar, XIX...

Hemen istisnasız, Büyükşehrin külhani - bıçkın sınıfına mensupturlar. Bir kısım esnaf dükkânlardan veya voli mahallelerinden alıp mahallelerde satarlar. Asıl oltacı balıkçılar sandallariyle tuttuklarını ya dükkânlara verir veyahut bir kısmını mahallecilere, bir miktarını da kendileri satarlar. Balığı olta ile tutup kendi satanlar, balıkları galsamalarından geçirdikleri bir sicime veya bir işportaya, tepsi içinde dizerler; Köprü başında, vapur iskelelerinde vapurlar boşalırken: “Haydi beyim oltanın! Burunbahçenin! Yeşilkayanın!” diye bağırırlar, hele uskumru ise: “Kumru! canlı canlı oynar oynar! Bizim tarlanın!” derler. Sicime dizilen balıklar hem diri, hem de çok görünür. El işportalarında olursa balıkların arasına yeşil yapraklar ya yosun koyarak tazeliğini göstermek isterler arasıra üzerlerine tuzlu deniz suyu vurulursa tazeliklerini muhafaza eder, renkleri solmaz. Mahalle aralarında dolaşanlar, sahilden uzak semtlere, sayfiyelere gidenler, balıkları, mevsimine göre incir yaprakları arasında tahta kefelere doldururlar ve bir askı ile omuzlanıp taşınır; ve icabeden yerlerde: “Balıkçı!..” diye bağırırlar; bu gibilerin, gün aşırı, üç dört günde bir uğradıkları köşkler; bir iki bıçakları, sattıkları balıkları temizleyip kesmek için de bir tahtaları vardır. Vasıf Hiç Balkcılar, XIX. asır (Resim: Kargopulo atölyesi fotoğraflarından Ayhan eli ile)