İlk defa Cihan Harbinin ilk yıllarında görünmüşlerdir; sokak sokak dolaşanları nadirdir; umumiyetle vesika fotoğrafına hemen ihtiyaç görülen büyük resmî dairelerin civarında birer köşe tutarlar ve o köşeler âdeta birer gedik haline gelir. 1947 de başlıca dakikalıkcılar Adliye, Tapu, Emniyet Müdürlüğü civarında idi; ve Büyükşehirde bu sanatkârların sayısı da 150 - 200 arasında idi; içlerinde de, Adliye karşısındaki Yenivalide Hanı köşesinde duran Cemal Çeker gibi hakikaten sanatkâr olanlar vardı. Makineleri, bir fotoğraf sehpası üzerinde bir ahşap sandık içine yerleştirilmiş; bu sandık, bir seyyar karanlık odacıktır ve üzerinde kırmızı camlı bir göz yeri vardır. Banyo güvetleri küçük sürgü gözlere yerleştirilmiştir; cam ve film yerine de kâğıt kullanılır; resim evvelâ menfi olarak çekilir ve bu esnaf ve halk ağzında “arab” tâbir edilir, müsbet resim de, bu araptan diğer kâğıtlara çekilir; umumiyetle de resimler, müşteriye ıslak olarak teslim edilir. İkinci Cihan Harbinden evet 6 adet vesikalık resim 15 - 30 kuruşa, iki karpostal 15 - 20 kuruşa çekilirdi; bu satırların yazıldığı sırada, tek vesikalık 15 kuruş, iki veya daha fazla olursa beheri 10 kuruş idi; iki kartpostal da 100 kuruş idi. İkinci Cihan Harbinden evvel, tatil günleri mesire yerlerine giderlerdi, 1938 denberi tatil g...

İlk defa Cihan Harbinin ilk yıllarında görünmüşlerdir; sokak sokak dolaşanları nadirdir; umumiyetle vesika fotoğrafına hemen ihtiyaç görülen büyük resmî dairelerin civarında birer köşe tutarlar ve o köşeler âdeta birer gedik haline gelir. 1947 de başlıca dakikalıkcılar Adliye, Tapu, Emniyet Müdürlüğü civarında idi; ve Büyükşehirde bu sanatkârların sayısı da 150 - 200 arasında idi; içlerinde de, Adliye karşısındaki Yenivalide Hanı köşesinde duran Cemal Çeker gibi hakikaten sanatkâr olanlar vardı. Makineleri, bir fotoğraf sehpası üzerinde bir ahşap sandık içine yerleştirilmiş; bu sandık, bir seyyar karanlık odacıktır ve üzerinde kırmızı camlı bir göz yeri vardır. Banyo güvetleri küçük sürgü gözlere yerleştirilmiştir; cam ve film yerine de kâğıt kullanılır; resim evvelâ menfi olarak çekilir ve bu esnaf ve halk ağzında “arab” tâbir edilir, müsbet resim de, bu araptan diğer kâğıtlara çekilir; umumiyetle de resimler, müşteriye ıslak olarak teslim edilir. İkinci Cihan Harbinden evet 6 adet vesikalık resim 15 - 30 kuruşa, iki karpostal 15 - 20 kuruşa çekilirdi; bu satırların yazıldığı sırada, tek vesikalık 15 kuruş, iki veya daha fazla olursa beheri 10 kuruş idi; iki kartpostal da 100 kuruş idi. İkinci Cihan Harbinden evvel, tatil günleri mesire yerlerine giderlerdi, 1938 denberi tatil günleri mesire yerlerine gidenler azalmıştır; bu fotoğrafcıların tatil günleri hâs müşterileri askerler olmuştur; üzerinde “Askerlik hâtırası” veya “İstanbul hâtırası” yazılı ve işlemeli bir siyah perde önünde kendisine şöyle bir çeki düzen verip resim çıkartmak, askerliğini Büyükşehirde yapan Memedcikler için, âdeta an’aneleşmiştir; askerler, bu esnafın yüzünü hakikaten güldürür; bazen iki, üç, beş kişilik gruplar halinde resim çıkartırlar. Dakikalıkcılara sandık yapan marangoz ustalarının en namlıları, 1947 de, Eyüpte Mustafa Usta, Taksimde Papaz köprüsünde İstavro Usta, ve bir de İstepan Usta idi, bir sandık da 45 - 50 liraya çıkmakta idi.