İstanbul argosunda vazife suiistimali yolu ile gayri meşru küçük menfaat sağlama; vazife suiistimâli ile yapılan büyük hırsızlıkların, alınan büyük rüşvetlerin etrafa serpintisi, bundan faydalanan, bu gayri meşru menfaati temin etmeden iş yapmayan; misaller: — Ne yapıyorsun? — ...... da kapıcıyım. — Kaç lira aylık? — Aylığa kulak asma, avantası çok! *** — Şu hımhım moruğu gördün mü?.. Tam üç apartmanı var.. küçük bir kâtib ama, avantacıların pîri... Gayri meşru bir kazancın bulunmuş, aşırılmiş görene sus payı: — Avantamı isterim abi.. — Vereceğiz dedik ulan.. Tren makinisti ve ateşçilerinin, kondüktörlerinin, vapur personelinin, şoförlerin, yamaklarının vazife icabı gidip geldikleri yerlerle İstanbul arasında, sermâyesi kendi keselerinden olduğu halde, nakliye ücreti vermeyerek getirdikleri bazı şeyleri Büyükşehirde satmak sureti ile elde ettikleri kazanca, hattâ evlerine İstanbul piyasasından çok ucuza mal ettikleri şeylere de “Avanta” denilir; misal: — Oğlum... anbarında şofor, üçyüz oradan alıyor, her severinde avantası da, yağ, yumurta, tavuk falan getiriyor, ayda bin kâğıdı buluyor.