İkinci Abdülhamid devri sonlarında Beyoğlunun namlı yerlerinden; Galatasary Lisesinin karşısında, şimdiki Sahne Sokağı denilen, eskiden Tiyatro adı verilen sokakta, yani Beyoğlu Balıkpazarında, Kalyoncukulluğuna giden yolun yarısında, sağ kolda idi. Bugün oranın alt katı ikiye bölünmüş, biri zerzevatçı dükkânı, öbürü meyhanemsi bir yerdir. Eskiden altlı üstlü lokanta ve birahane idi. Du petit Roubion” adını taşırdı. Auzière Fransızdı. Fransız şaraplarının envaını bulundurur; mahzeni dopdolu, beğen beğendiğini iste. Bordo, Burgonyanın yıllanmışları ve fiatca tuzlusu; “Grave” ler, “Petitgrave” ler; Giravedes’in “Sauternes” leri, Hautes Sauterries” leri. Ayni diyarlar mahsullerinin her keseye elverişlisi... Fransızkâri yemeklerin de çeşidi mevcud. Beyoğlu Frenkleri, Tatlısu Frenkleri, fazla alafranga ve frenk gidişatlı beyler hep oraya üşüşürler, civcivliğine uyar yok. Kafayı dumanlayıp dumanlayıp ténor gibi avaz avaz operalara, şanlara girişenler; kabare türkülerini ayyuka çıkaranlar; aşka gelip arkadaşını yakalayarak, yahut sandalyayı kucaklıyarak fırıl fırıl polkaya, valsa girişenler. Auzière Efendi, rivayete göre memleketinde cebi deliklerdenmiş, adamın gözü açık, bir iş yapıp para kazanmak için İstanbula gelmeğe niyetlenmiş, yol parası bile yetecek raddede değil, güçlükle bulup...

İkinci Abdülhamid devri sonlarında Beyoğlunun namlı yerlerinden; Galatasary Lisesinin karşısında, şimdiki Sahne Sokağı denilen, eskiden Tiyatro adı verilen sokakta, yani Beyoğlu Balıkpazarında, Kalyoncukulluğuna giden yolun yarısında, sağ kolda idi. Bugün oranın alt katı ikiye bölünmüş, biri zerzevatçı dükkânı, öbürü meyhanemsi bir yerdir. Eskiden altlı üstlü lokanta ve birahane idi. Du petit Roubion” adını taşırdı. Auzière Fransızdı. Fransız şaraplarının envaını bulundurur; mahzeni dopdolu, beğen beğendiğini iste. Bordo, Burgonyanın yıllanmışları ve fiatca tuzlusu; “Grave” ler, “Petitgrave” ler; Giravedes’in “Sauternes” leri, Hautes Sauterries” leri. Ayni diyarlar mahsullerinin her keseye elverişlisi... Fransızkâri yemeklerin de çeşidi mevcud. Beyoğlu Frenkleri, Tatlısu Frenkleri, fazla alafranga ve frenk gidişatlı beyler hep oraya üşüşürler, civcivliğine uyar yok. Kafayı dumanlayıp dumanlayıp ténor gibi avaz avaz operalara, şanlara girişenler; kabare türkülerini ayyuka çıkaranlar; aşka gelip arkadaşını yakalayarak, yahut sandalyayı kucaklıyarak fırıl fırıl polkaya, valsa girişenler. Auzière Efendi, rivayete göre memleketinde cebi deliklerdenmiş, adamın gözü açık, bir iş yapıp para kazanmak için İstanbula gelmeğe niyetlenmiş, yol parası bile yetecek raddede değil, güçlükle bulup buluşturup buraya kapağı atmış. Ufaktan işe girişerek, zanaatını büyülttükçe büyültmüş; para kırmağa başlamış. Enikonu zengin olmuştu. Beyoğlunda mülk, Kalamışta, iskeleden çıkılıp Fenerbahçe cihetine doğru biraz yürüyünce sol kolda, demir parmaklıklı, yeşillikler, çiçekler içinde mükemmel villâ. Yazları lord gibi orada geçirir. Torunu, yani kızının kızı Matmazel Ernestiné gayet dilberlerden, hattâ o vakitki tâbirle hasna, müstesnalardandı. Civelek mi civelek. Bazı Paşazadeler deli divanesi idiler. Fenerbahçe deniz banyolarına gelir, o zaman kadınlar hamamı ayrı olduğundan oraya girer. Gelişini gidişini seyretmek için erkekler hamamındaki müşteriler dört gözle beklerlerdi. Başında kırmızı, mavi, yeşil gibi keskin renklerde ipek eşarp; arkasında ipincecik etekleri kısacık, göğsü, kolları açık fıstan. Fingir fingir fingirder, hayranlarını mestederdi. Sermed Muhtar Alus