Üsküdarda iskele kurulmuş Türk sinema filmi müesseselerindendir; Nazif Duru ve Murad Köseoğlu’nun tesis ettikleri bir kollektif şirket olup kuruluş tarihi 18 Eylûl 1946 dır. Müessesenin idare merkezi Pangaltıda olup Kurtuluş Caddesinde Akın Sineması içinde, stüdyosu Mecidiye köyünde İkincitaşocağı Caddesindedir; sermayesi şimdilik otuz bin liradır. Bu satırlar yazılırken (Temmuz 1947), kuruluş tarihinden henüz bir yıl geçmemiş olduğu halde “Gençlik Günahı” ve “Seven ne yapmaz” isminde iki film çevirmiş, “Efe Aşkı” ismindeki üçüncü film de Boluda çevrilmekte bulunuyordu. Halen mevzuu sermayesi ölçü tutulursa, artistlere ödediği primlerin çok mütevazi olması gerekir. Rejisörü, Bay Şâdan Kâmil, operatörü Bay İlhan Arakon’dur. Henüz müesseseye uzun zaman kaydiyle bağlanmış teknisiyenleri yoktur, muvakkat teknisiyenlerle çalışır. Memleketimizde henüz sinema artistleri sınıfı teşekkül etmediğine göre, Türk sahnesinin evvelce film çevirmek fırsatını bulmuş şöhretleri, bu genç müessese tarafından tatmin edilemez, bunun içindir ki, müessisler ve rejisör, mevzu ile beraber sanatkârlar ibda etmek zorundadırlar; İstanbul Ansiklopedisinin temenni ettiği mes’ut tesadüflerle, Atlas Film Şirketi Türk sanat hayatının semasına, birden, büyük yıldızlar atabilir; bir âlemi meçhuliyetten bu şirketin ...

Üsküdarda iskele kurulmuş Türk sinema filmi müesseselerindendir; Nazif Duru ve Murad Köseoğlu’nun tesis ettikleri bir kollektif şirket olup kuruluş tarihi 18 Eylûl 1946 dır. Müessesenin idare merkezi Pangaltıda olup Kurtuluş Caddesinde Akın Sineması içinde, stüdyosu Mecidiye köyünde İkincitaşocağı Caddesindedir; sermayesi şimdilik otuz bin liradır. Bu satırlar yazılırken (Temmuz 1947), kuruluş tarihinden henüz bir yıl geçmemiş olduğu halde “Gençlik Günahı” ve “Seven ne yapmaz” isminde iki film çevirmiş, “Efe Aşkı” ismindeki üçüncü film de Boluda çevrilmekte bulunuyordu. Halen mevzuu sermayesi ölçü tutulursa, artistlere ödediği primlerin çok mütevazi olması gerekir. Rejisörü, Bay Şâdan Kâmil, operatörü Bay İlhan Arakon’dur. Henüz müesseseye uzun zaman kaydiyle bağlanmış teknisiyenleri yoktur, muvakkat teknisiyenlerle çalışır. Memleketimizde henüz sinema artistleri sınıfı teşekkül etmediğine göre, Türk sahnesinin evvelce film çevirmek fırsatını bulmuş şöhretleri, bu genç müessese tarafından tatmin edilemez, bunun içindir ki, müessisler ve rejisör, mevzu ile beraber sanatkârlar ibda etmek zorundadırlar; İstanbul Ansiklopedisinin temenni ettiği mes’ut tesadüflerle, Atlas Film Şirketi Türk sanat hayatının semasına, birden, büyük yıldızlar atabilir; bir âlemi meçhuliyetten bu şirketin merdiveniyle şöhrete ulaşan sanatkârlar da, mütevazi müesseyi birinci sınıf şirketlerden biri yapabilir; şurası da hatırlanmalıdır ki, bunun tahakkuku için de şirket ve artist, medenî dünyanın bir kudsiyet atfederek bağlandığı hak prensiplerine riayet etmesini bilmeleri gerektir. Bu satırların yazıldığı sırada, “En Son Dakika” gazetesi bir film şirketi adına bir “Artist Arama Müsabakası” açmış bulunuyordu; İstanbul gençleri arasında, kız ve oğlan, bu müsabakaya rağbet gösterenler az olmamıştır; müsabakaların, gazete satışlarını çoğaltan meşru vasıtalardan biri olduğunu kabul edersek, yüz güldürttüğü muhakkaktır; ayni tatlı neticenin adı gizlenmiş şirket hakkında da tecelli etmesi, bu şirketin de Atlas Film olması temenni olunur. İstanbul Ansiklopedisinin gönderdiği bir anket fişine, Atlas Film Şirketi cevap verirken, şahsî sermayelerle kurulmuş sinema filmi müesseselerinin, hükûmet müzaheratından mahrum bir durumda çırpındıkları belirtilmiştir. Sinema filmlerinin sehhar bir propaganda vasıtası olduğu bütün dünyanın kabul ettiği bir hakikattir ki, Atlas Şirketinin bu müzaharet talebini, film şirketlerinin de devlet yardımlarına liyakatlerini ispat etmeleri şartiyle, yerinde bulmak lâzımdır. Yine ayni ankete verilen cevabın şu satırları okunmağa değer: “Arap filmleri memleketimizi istilâ etmiş bir vaziyette ve bizim filmlerimize göz açtırmıyacak bir rekabet havası içinde kendi öz memleketimizde hükümran olmaktadır.” Atlas Film Şirketi, bu şikâyetinde haklıdır. fakat Arab filmlerinin Türkiyedeki muvaffakiyetini, sanat kıymetlerinden ziyade dublâjında aramalıdır; sözleri türkçeye çevrilmiyen ve Arab musikisi parçaları kesilip yerine İstanbul saz ve söz sanatkârlarının sesleri ve sazları eklenmiyen Arab filmleri, bahis mevzuu olan muvaffakiyet tahtından, küçük bir İstanbul baldırı çıplağının ıslığı ile devrilir. Her halde bu dublâjları himaye eden hükûmetimiz değildir. Türk film âmilleri iç içe girmiş menfaat çenberlerinin kör düğümlerini çözdükleri gün, muvaffak olacaklardır.