Muharrir, tarih bilgini; soy adını bazı makalelerinde sadece “Atis” olarak bir takma isim imiş gibi kullanıp çoğu yazılarını memleketine nispetle “İbrahim Hakkı Konyalı” diye imzaladığı için “Konyalı” adı ile meşhurdu. (Rumî 1312) 1896 da Konyada Alâeddin köşkünün Akıncılar Kapusunun önündeki Akıncılar Mahallesinde doğdu; babası Nalbandzâde Mustafa Efendi; anası Atazâde İbrahim Ağanın kızı Hatice Hanım; bu hanım 1959 da sağ ve 82 yaşında bulunuyordu. Baba tarafından aile şeceresinin Selçukiler devrinin başlarına mazbut olup dedelerinin hepsinin nalband olageldiklerini söyler, ki İstanbul Ansiklopedisine tevdi ettiği notta: “O zamanlar nalband tâbiri zamanımızın baytar karşılığıdır; dedelerim Konya Selçukilerinin ordu atlarını tedavi ederlermiş; bütün o eski alâtü edâvat evimizde son zamana kadar dururdu” diyor. İlk ve rüşdiye tahsili Konyada Yıkık Mahalle ve Füyûzâtı Hamidiye mekteplerinde yaptı, sonra bozulmuş Medrese tahsilini ıslah yolunda “Islahı Medârı İslâmiye” adı altında açılmış külliyeye girdı; müsbet ilimlerin tedrisine büyük ehemmiyet verilen bu medresenin en seçkin talebelerinden biri oldu; idâdinin çok üstünde umumî bilgi ile bilhassa iyi arabca öğrendi. Aşağıdaki satırları talebemiz üzerine yolladığı notlardan naklediyoruz: “Onsekiz yaşındanberi gazetecilik yaparım....

Muharrir, tarih bilgini; soy adını bazı makalelerinde sadece “Atis” olarak bir takma isim imiş gibi kullanıp çoğu yazılarını memleketine nispetle “İbrahim Hakkı Konyalı” diye imzaladığı için “Konyalı” adı ile meşhurdu. (Rumî 1312) 1896 da Konyada Alâeddin köşkünün Akıncılar Kapusunun önündeki Akıncılar Mahallesinde doğdu; babası Nalbandzâde Mustafa Efendi; anası Atazâde İbrahim Ağanın kızı Hatice Hanım; bu hanım 1959 da sağ ve 82 yaşında bulunuyordu. Baba tarafından aile şeceresinin Selçukiler devrinin başlarına mazbut olup dedelerinin hepsinin nalband olageldiklerini söyler, ki İstanbul Ansiklopedisine tevdi ettiği notta: “O zamanlar nalband tâbiri zamanımızın baytar karşılığıdır; dedelerim Konya Selçukilerinin ordu atlarını tedavi ederlermiş; bütün o eski alâtü edâvat evimizde son zamana kadar dururdu” diyor. İlk ve rüşdiye tahsili Konyada Yıkık Mahalle ve Füyûzâtı Hamidiye mekteplerinde yaptı, sonra bozulmuş Medrese tahsilini ıslah yolunda “Islahı Medârı İslâmiye” adı altında açılmış külliyeye girdı; müsbet ilimlerin tedrisine büyük ehemmiyet verilen bu medresenin en seçkin talebelerinden biri oldu; idâdinin çok üstünde umumî bilgi ile bilhassa iyi arabca öğrendi. Aşağıdaki satırları talebemiz üzerine yolladığı notlardan naklediyoruz: “Onsekiz yaşındanberi gazetecilik yaparım. Medreseden çıkınca Birinci Cihan harbinde Demiryolu Mektebini bitirdim, ilk Türk Demiryolcularından biriyim; harb içinde Batumu aldığımızda İstasyon müdürü oldum ve devlet Batumu terk edinceye kadar orada kaldım. “Memuriyet hayatım, mütareke yıllarında Konya Sanayi Mektebindeki türkçe hocalığı ile yine o yıllarda İstanbulda Mesihat dairesi ders vekâleti hulefâlığından ve bir de 1953 denberi kullandığım İstanbuldaki Askerî Müze mütehassısı memurluğudur. “Tek dostum kitaplarımdır.On bin ciltlik bir kütüphanem ve otuz bin fotoğraf bulunan bir de vasika arşivim vardır. Kendimi ve ailemi daima bir kurşun kaleminin asîl kazancı ile geçindiririm. “Her zaman iftihar ile anlatabilirim: 1931 senesinde Bulgarlara kilosu 3 kuruş 10 paradan her biri 180 - 200 kiloluk 200 bolya tarihî evrak meselesinde mücadelem memleketime en büyük hizmetimdir. Baha biçilmez o tarihî vesikalar Bulgarlardan geri alınamadı ama tarihimizin yegâne kaynakları diğer evrak hazinelerinin ayni şekilde elden çıkarılması önlendi (B.: Bulgarlara satılan tarihî evrak meselesi). “Gün yüzüne çıkardığım, tarihimizi ve cemiyet hayatımızı tenvir eden vesikalar sayısızdır. “İstanbulu semt semt,, sokak sokak dolaşarak tarihî âbideleri tetkik ettim, kitâbelerini zabt ettim, vakfiyeleri buldum, bu yoldaki notlarla dolu 500 defterim vardır. Allah imkân ve fırsat verirse neşredeceğim”. Çalışmaktan yorulmayan İbrahim Hakkı Atis (Konyalı) nın neşredilmiş eserleri şunlardır: 1 — Topkapı Sarayında deri üzerine yapılmış haritalar; 2 — İstanbul âbideleri; 3— Afrodit hakkında tarihî tetkikler; 4— Hârun El-Reşid; 5— İstanbul Sarayları (birinci cilt); 6 — Akşehir; 7— Karaca Bey mamuresi (birinci cilt); 8— Âbideleri ve kitâbeleri ile Alanya; 9— Eski İslâmî paralar; 10— Mimar Koca Sinan; 11— Azadlı Mimar Sinan; 12— Karamanlı Nişancı Mehmed Paşanın Tarihi Al Osmanî tercemesi; 13— Mimar Koca Sinanın eserleri (Tarih hazinesi mecmuasında ilâve olarak yayınlanmış mecmua kapanınca yarım kalmıştır); 14— Ertuğrulgazi Türbesi; 15— Akçakoca. Baskıya verilecek şekilde hazır eserleri de şunlardır: 1— Topun tarihi (3 cilt); 2— Kabzalı kesici silâhların tarihi; 3— Âbideleri ve kitâbeleri ile Konya tarihi; 4— Âbideleri ve kitabeleri ile Erzurum tarihi; 5— İslâm paralarının basıldığı yerler; 6— Konya vakıfları; 7— Askerî Müzedeki şaheserler; 8— Askerî Müzenin tarihi; 9— İstanbul âbideleri; 10— İstanbul müzelerindeki şâheserler. İbrahim Hakkı Atis (Resim: Nezih)