Geçen asır sonlarının en seçkin muallimlerinden, devrinin ulema, udeba ve şuarası tarafından “allâmei şehir” unvaniyle anılmış bir sima; ulemadan Kuyucaklı Abdürrahman Efendinin oğludur; (H. 1267) 1851 de doğdu; (H. 1316) 1898 de İstanbulda Heybeliadadaki konağında öldü. Mektebi nevvab Müdürlüğü, Askerî Kassamlığı, İlâmatı Şer.iyye Mümeyyizliği, Evkaf Müfettişliği gibi bazı vazifelerde bulunarak iffet ve istikameti ile tanınmış olan Kuyucaklı Âtıf Bey, ömrünü bilhassa muallimliğe vakfetmiş, Mülkiye ve Hukuk mektepleriyle serbest cami derslerinde binlerce genç yetiştirmiş; derin bilgisi, takrirlerindeki belâgati, fevkalâde zerafet ve necabeti ile sonsuz bir sevgi ve hürmet mihrakı olmuştu. Ölümü, devrinin hemen bütün İstanbul gazetelerinde derin bir teessürle karşılanmıştı. Şair İsmail Safa şu mersiyeyi yazmıştı: Kimdir bu rehrevi ebediyet ki pür vekar Tâbuttan yemin ü yesâre selâm ider Kimdir, sevadı mâtemi gaybubeti bugün Nısfünnihâri mülkimizi tirefâm ider Kimdir bu, böyle mehdimin bîgâne, âşinâ, Birlikde şeyhü şâbü ahavasü âm ider. Bir naaş ki eyâdii hürmet tehâlüken Bâlâya doğru ref’i içün ihtimam ider Kimdir, kimin bu heykeli fâniyeti beşer Dâri fenâde kimse bu ibkayi nâm ider Âtıf Beyin cenazesi, Âtıf Beyin ki âh Yâdi cemili hiç unutulmaz devam ider Aşağıdaki kıt’a da ...

Geçen asır sonlarının en seçkin muallimlerinden, devrinin ulema, udeba ve şuarası tarafından “allâmei şehir” unvaniyle anılmış bir sima; ulemadan Kuyucaklı Abdürrahman Efendinin oğludur; (H. 1267) 1851 de doğdu; (H. 1316) 1898 de İstanbulda Heybeliadadaki konağında öldü. Mektebi nevvab Müdürlüğü, Askerî Kassamlığı, İlâmatı Şer.iyye Mümeyyizliği, Evkaf Müfettişliği gibi bazı vazifelerde bulunarak iffet ve istikameti ile tanınmış olan Kuyucaklı Âtıf Bey, ömrünü bilhassa muallimliğe vakfetmiş, Mülkiye ve Hukuk mektepleriyle serbest cami derslerinde binlerce genç yetiştirmiş; derin bilgisi, takrirlerindeki belâgati, fevkalâde zerafet ve necabeti ile sonsuz bir sevgi ve hürmet mihrakı olmuştu. Ölümü, devrinin hemen bütün İstanbul gazetelerinde derin bir teessürle karşılanmıştı. Şair İsmail Safa şu mersiyeyi yazmıştı: Kimdir bu rehrevi ebediyet ki pür vekar Tâbuttan yemin ü yesâre selâm ider Kimdir, sevadı mâtemi gaybubeti bugün Nısfünnihâri mülkimizi tirefâm ider Kimdir bu, böyle mehdimin bîgâne, âşinâ, Birlikde şeyhü şâbü ahavasü âm ider. Bir naaş ki eyâdii hürmet tehâlüken Bâlâya doğru ref’i içün ihtimam ider Kimdir, kimin bu heykeli fâniyeti beşer Dâri fenâde kimse bu ibkayi nâm ider Âtıf Beyin cenazesi, Âtıf Beyin ki âh Yâdi cemili hiç unutulmaz devam ider Aşağıdaki kıt’a da Babanzade Naim Bey merhumun yazdığı mersiyeden bir parçadır: Gelmez nâziri diğerin Üstad! âleme Ziynet idin, letâfet idin nev’i âdeme Vefret nümâyi hüzn olarak rengi mâteme Hatırda mıydı dûşine alsun rical!!